ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

....

Κάποιοι άνθρωποι πίνουν έπειδή τους αρέσει να πίνουν.Κάποιοι άλλοι πίνουν γιατι τους αρέσει η ευχάριστη διάθεση που προσφέρει το ποτό (το πως αντιδράει ο κάθε άνθρωπος υπο την επήρεια του ποτού είναι μια αλλη υπόθεση). Είναι όμως μια κατήγορια ανθρώπων που είναι ένας συνδυασμός των παραπάνω δυο κατηγοριών.Συνδυασμός παράξενος,μυστήρια απόλαυστικός καποιες φορές - σαν ενα τρανταχτό γέλιο,απο κείνα που δίωχνουν το θάνατο -και κάποιες φορές επικίνδυνο,ειδικά τα βράδια.



Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Σταυρος Χ.

Ευτυχώς....

-

ΜΥΘΩΝ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ - Νίκος Β.

Στην μέχρι τώρα υπερεκτιμημένη (απο 'μένα) ζωή μου ελάχιστες εμπειρίες είναι άξιες μνείας και μελέτης απο διακεκριμένους κοινωνιολόγους και ψυχιάτρους (όχι ψυχολόγους).Μία απο αυτές είναι η γνωριμία μου με τον Νίκο Β.

Ο Νίκος ειναι μια ιδιαίτερη παρούσια,πνευματικά αλλα και εμφανισιακά.Είναι μια αυτοαμφισβητούμενη ιδιοφυία που προσπαθεί μέσω καποιόν υποτιμητικών (κατα τα αλλα πετυχημένων)σχολίων για τον εαυτό του να υποβαθμίσει αυτό το μισογκρεμισμένο θαύμα που έχει μέσα του.

Παρόλα αυτά ο Ν.Β. φτίαχνει την δικιά του ήρεμη και τόσο γλυκά παρηκμασμένη αυτοκρατορία του χωρίς βέβαια να απομακρύνεται επικίνδυνα απο τους κόλπους της πεζής (κουτσής;) Πραγματικότητας.Χρησιμοποιόντας ώς υλικά τα συντρίμια απο τους μύθους που ο ίδιος με τόση όρεξη και χαρα καταρίπτει καθημερινά συνέχιζει να επεκτέινετε αθόρυβα,να εξαπλώνεται σαν ευεργετική επιδημία αναμέσα στους ανθρωπόυς.Η πολύχρονη και αιματοβαμμένη πορεία του στον χώρο αλλα και χορό των οικοδομικών επιχειρήσεων φαίνεται σε όλη αυτη την μάταιη πλην κοπιάστικη του προσπάθεια η οποία αν και δεν θα δικαιωθεί ποτέ θα συνεχιστέι για πάντα

Ο Νίκος Β. δεν υπάρχει επειδή γεννήθηκε αλλα γεννήθηκε για να υπάρχουν εννόιες,ιδέες,γκριμάτσές μα πανω απο ολα ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

ΝΙΚΟ Β. ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ - Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Από καιρό από χρόνια πολλά ακολουθεί τον ποιητή ένας μυστηριώδης πρίγκιπας του πολέμου. Κανένας δεν γνωρίζει ποιος είναι. Τη γενιά του το όνομά του το σκοπό του. Είναι πάντα μονάχος με σιωπή και σαν από ένα καθήκον ακολουθεί τον ποιητή. Στο τέλος τον υποτάσσει. Την ανύπαρκτη σχέση του μ’ αυτόν τώρα την κάνει σχέση. Αλλά μια σχέση τρομερή άδικη. Ανεξήγητη ως το τέλος. Με μιαν ανεξιχνίαστη κακία βασανίζει ταπεινώνει αναίτια τον ποιητή του βγάζει τα μάτια. Τον κλείνει στην φυλακή κι ο ποιητής πεθαίνει όμως αυτό δεν έχει σημασία. Γιατί εχθρός του ποιητή δεν μπορεί να είναι ο θάνατος. Ο ποιητής δεν φοβάται το θάνατο το λέει. Ο θάνατος είναι φυσικός η ποίηση είναι υπερφυσική. Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο άγνωστος εχθρός του ποιητή. Ο προαιώνιος κακούργος των ποιητών. Τότε άκουσα τον οιωνό με το κλειστό το στόμα. Μοίρα του ποιητή είναι η τιμωρία. Χωρίς κανένα έλεος χωρίς αιτία χωρίς να υπάρχει έγκλημα. Ο βασιλιάς είναι ένα άγνωστο αδυσώπητο πλάσμα κακό. Έχει αποστολή κι υπόσταση να ταπεινώνει να τρομάζει. Να βασανίσει ν’ αφανίσει τον ποιητή. Γιατί ο ποιητής έχει πάντα έναν εχθρό. Η ποίησή του κι η ζωή του η ίδια κρέμονται από την αναμέτρησή του μ’ αυτόν. Ποίημα είναι ό,τι δια της βίας σώζεται από τον πόλεμο του ποιητή μ’ αυτόν τον πανίσχυρο φυσικό εχθρό. Έτσι ζει πάντα ο ποιητής. Απειλημένος καταπατημένος δικασμένος. Μέσα στο σκοτάδι γιατί άγρια τον τύφλωσαν. Με θανάσιμη αγωνία με μεγάλες κινήσεις στον αέρα. Φυλάγεται αλλά έρχεται πάντα η ώρα που θα τρομάξει και θα νικηθεί. Αυτό είναι το νόημα της μπαλάντας... Το ήξερα από πάντα αυτόν το πρώτο νόμο της ποίησης... Ότι η ποίηση είναι το μοναδικό πράγμα στον κόσμο που έχει αιτία και γι’ αυτό αφανίζεται ρημαγμένη από κάτι που δεν έχει αιτία. Τέτοιο είναι πάντα το τέλος των ποιητών να καταστρέφονται χωρίς αιτία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

ΥΠΕΡΑΣΤΡΙΚΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Στον Τάσο Π.

Μεθυσμένοι κομήτες

απο προγόνους αλήτες

σε ήρεμη τροχιά

γύρω γύρω απο τη φωτιά

άδεια φωλιά

το γέλιο του φονιά

και ο διάολος

άνετος,εύθυμος και σάπιος

ξαπλωμένος

στην σκέψη μου

να καπνίζει λιβάνι

Λασπωμένοι βίοι καθαρών αγίων

δειλοί μου ποιητές
καμμένα χαρτιά
ποιήματα
που μοιάζατε με χάρτη θησαυρού
αλλα τελικώς
ανάμεσα σε σκοτάδι και φώς
ήσασταν εξιτήρια στην τρέλα.

Ψυχρή και Μαγική

εικόνα στον καθρέπτη

απόψε μια καρδιά

με φωνάζει ψεύτη

ΛΑΘΟΣ

δεν είμαι ψέμα

είμαι τα κομμάτια του καθρέπτη

που βαρέθηκες να μαζεύεις

αντιστρόφως ανάλογη ευτυχία

ελεημοσύνη απο τα περισσέματα

χορός δίπλα στο τέρας

που κοιμάται

η μάλλον φαίνεται να κοιμάται.

....for I am a Rain Dog, too.

Inside a broken clock
Splashing the wine
With all the Rain Dogs
Taxi, we'd rather walk.
Huddle a doorway with the Rain Dogs
For i am a Rain Dog, too.


Oh, how we danced and we swallowed the night
For it was all ripe for dreamin
Oh, how we danced away
All of the lights
We've always been out of our minds.

The Rum pours strong and thin
Beat out the dustman
With the Rain Dogs
Aboard a shipwreck train
Give my umbrella to the Rain Dogs
For I am a Rain Dog, too.

Oh, how we danced with the
Rose of Tralee
Her long hair black as a raven
Oh, how we danced and you
Whispered to me
You'll never be going back home,
You'll never be going back home.

TOM WAITS

Ένα σχόλιο που σου χρωστάω,Μούτρο

Όσες φορές έτυχε να διαβάσω ή ακόμα καλύτερα να ακούσω κάποιο κείμενο σου το μυαλό μου (ή ό,τι έχει απομείνει απο αυτό) βομβαρδίστηκε απο εικόνες δεμένες με συναισθήματα τόσο φυσικά,τόσο ανθρώπινα και αληθινά που κατόρθωσαν να ξεβολέψουν την ήρεμη και τόσο υποκριτικά ανήσυχη κάποιες φορές συνείδηση μου.

Τα κείμενα σου (τουλάχιστον αύτα που μου έκανες την τιμή να μου δέιξεις) έχουν ως θέμα Εσένα.Κι αυτό το κάνεις χωρίς καμιά εγωπάθεια,αλαζονεία ή κάποιο γελοίο ναρκισσισμό.Απλώς η έμπνευση σου είσαι Εσύ.Με την προκλητική σεμνότητα του θύματος αλλα και με την εγκληματική αμέλεια του θύτη κοίτας τα γεγόνοτα γύρω σου αλλα και συμμετέχεις σε αυτά (κάτι που σου ομολογώ είναι αδιανόητο για 'μένα).Ο τρόπος που κυκλοφορέις ανάμεσα στους <<ανθρώπους>> και αυτοί μέσα σου,ο τρόπος που γέλας και πενθείς,όλα αυτά είναι τα πολύτιμα υλικά σου.

Βλέπω μέσα σου δύο εκ φύσεως αντίθετες δυνάμεις - μια παγώμενη λίμνη που γύρω της έχουν ανάψει τεράστιες φωτίες - οι οποίες την στιγμή που μπορούν να σε καταστρέψουν,την ίδια ακριβώς στιγμή μπορούν να συνεργαστούν για το καλύτερο.

Δεν ξέρω αλλα πιστεύω οτι η ζυγαριά γέρνει προς το δεύτερο .

Πιστεύω οτι 'ρθει η στιγμή (''...που θα σπάσεις την πόρτα..'') και θα το πιστέψεις και εσύ.

Υ.Σ. - ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ.ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΣΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΛΙΘΙΟΥ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. - - - ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ <<ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΙΧΟΙ>> ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΔΩΣΑ. - - ΝΑ 'ΣAI ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ, ΜΟΥΤΡΟ...

ΣΑΒΒΑΤΟ 9/2,ΑΘΗΝΑ,ΣΤΟ 5ο ΟΡΟΦΟ ΤΟΥ Κ.Α.Τ.

..ήταν στο κρεβάτι.δεν μπορούσε να σηκωθεί απο αυτό χωρίς βοήθεια.είχαμε μείνει οι δυο μας στο θάλαμο.καθισμενος σε μια καρέκλα δίπλα του ένιωθα άβολα.δεν ήξερα,δεν είχα τι να πώ.ειχα καταλάβει με τον χειρότερο τρόπο το πόσο μικρός και ασημάντος είμαι απέναντι του.τι δυνάμεις είχε και έχει μέσα του.δυνάμεις που φύλαγε μέσα του σαν θησαυρό,σαν προσευχή.και δεν μιλούσε.

---''η σιωπή είναι χρόνος...'' μου΄είχες πει ''..και κάποιες φορες ΜΟΥΣΙΚΗ'' ---


η αμηχανία συνεχιζόταν μέσα στο θάλαμο.ξαφνίκα χαμόγελασε και στο πρόσωπο του είδα ολη την περιπέτεια.ολο αυτο το πάρε - δώσε με τον θάνατο.και τότε φανερώθηκαν όλα.

ειχε δει μπροστά του τον θάνατο

και τον τρόμαξε με ένα χαμόγελο του

και εκέινος το βάλε στα πόδια

ενώ ο φίλος μου έμεινε εκει


ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ.ΟΧΙ ΤΟΥ ΦΘΑΡΜΕΝΟΥ,ΚΟΥΦΙΟΥ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ,ΓΕΜΑΤΟΥ ΜΕ ΦΤΙΑΣΙΔΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΕΣ

ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

ήρεμος τώρα και ακμαίος μου είπε οτι πιστέυει στον εαυτό του.πιστευει κάθε μέρα περισσότερο στα πρώτα αδύναμα βήματα του.ξέρει οτι είναι ακόμα αρχή.ξέρει οτι η μεγάλη μαχη δόθηκε και ο αντίπαλος του βρέθηκε ελλειπής και υπερέκτιμημενος.ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΟΛΑ ΠΙΑ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ,ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΘΑΡΑ.

-------------

ΝΤΙΝΟ .ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΜΑΣ...


ΝΑ ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ

SACTURIUM

είναι αυτό το μακάβριο

παιχνίδι

ανάμεσα στο μαύρο

και το κόκκινο

μια αυτοκρατορία

ενός δωματίου

τσακισμένο φτερούγισμα

σε στραγγαλισμένο ουρανό

ο Σαχτούρης

.....don't try. Just do!

''If you spend all your time trying, then all you're doing is trying. So don't try. Just do! ...''

Charles Bukowski (1920-1994)

.....και μια συμφωνία

λίγο φώς
αν αντέξεις
λίγη πλάνη
αν πιστέψεις

3 ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

1.

πύρινα ροδοπέταλα σκορπισμένα

σε καμμένη γη

ένα ευχάριστο στραβό μονοπάτι

εκεί να μονολογώ

να προσκυνώ το τίποτα

να λατρέυω το ελάχιστο

να φοβάμαι το απόλυτο

να αγαπώ....

2.

οι ήρωες δικαιωμένοι

οι είρωνες διαμελισμένοι

κάθε δράση βαλσαμωμένη

κάθε συνείδηση σκουριασμένη

ένα γυάλινο γρανάζι

μια παραπεταμένη καρδιά

που ραγίζει

που τρίζοντας παλμοκροτά

3.

αργοπορημένες ντροπές

μετρώντας τις μέρες

ξάγρυπνοι νεκροί

στην σκοπιά περήφανου ονείρου

η ελπίδα παρατείνει αυτο το βάσανο

οι αυπνίες δεν ανήκουν πια στη νύχτα

οι φίλοι κατήργησαν τα ξενύχτια

τις επιδρομές

σε μπουκάλια άδεια κορμιά

κορμιά γεμάτα τσιγάρα

τσιγάρα φιλτραρισμένες ψυχές

ψυχές που αργοσβήνουν

4.

έξω απο παλάτια και χαλάσματα

εκείνοι που ονειρεύονται

απέργουν

εκεινοι που σκοτώνουν

ανθούν

και εσυ σκεπάζεις τους ώμους σου

με ότι περίσσεψε απο την σημαία

που κρέμασαν

κατόπιν διατάγης

μιας εισαγώμενης γιορτής

απο ένα αναποδογυρισμένο κόσμο.