προς Ν.Β.

  Βρήκες δουλειά, εγώ κάτι ψιλά από Δευτέρα, να μαζέψω φράγκα να γίνει άλλη μια κάθοδος, κατρακύλα στην Αθήνα, γαμπρός πάλι για τ' ανάθεμα γαμπρός. Όταν πάρεις το πρώτο βδομαδιάτικο, θα είμαι, τυχαία, κάτω από το σπίτι σου, να μου δώσεις τα μισά από τα μισά, να βγάλω τα Δισέγγονα της Αντιπαροχής ή τον Ξεναγό. Πρέπει να είσαι ο μονάδικος που έχει αγόρασει κάτι από αυτά που γράφω αλλά ήταν το μονάδικο χειρόγραφο όποτε ξεπούλησα και άλλο δεν θέλω. . .

 Και;  

Οι υπερτιμημένοι και κάτι παραπάνω;

 Με βλέπει το κάθαρμα και τον πιάνουν τρεμούλες.

Του κλείνω το μάτι και δεν μιλάει. . .

 Ένα βράδι του είπα - από το τηλέφωνο  - 

ότι αν ξανασηκώσει χέρι πάνω της θα τον μπαουλιάσω, 

θα τον βαράω μέχρι να πει ήμαρτον, ο ρεζίλης. . .

 Τα μασούσε. . . 

Στο τσακ ήταν ο ηλίθιος να μου πει 

΄΄Δικιά μου είναι, ό,τι θέλω την κάνω΄΄.

 Φάνηκε ό,τι ήξερε τι έκανε.

Ακόμα είναι μαζί.

Το παιδί δεν το χτυπάει, αλλά ούτε και εκείνη πια.

Όμορφες οικογένειες, ε; 

Δεν χωράνε κομπάρσοι και κασκαντέρ.

  Η ξεσκουριασμένη ξεκληρίδου παίρνει τηλέφωνα, βρίζει, απειλεί - θα σε κάψω, θα σε τελειώσω ρε. . .- της πετάω το περασμένες μου αγάπες, αφρίζει. . . Μπορεί καμιά μέρα να με βρείς με ένα μπουκάλι - άδειο μπουκάλι, όχι μαλακίες - στο κεφάλι. . . Δεν θα την προλάβω, θα γυρίσει εκεί που διάλεξε. . . Και θα γράφω μετά. . . Πως δεν την πρόλαβα και τράβηξε για εκεί που διάλεξε. . .

 Τα γκαντεμόσκυλα της κόλασης γυρνοβολάνε όπως πάντα. . .

  Με το Πτώματα, Πτώματα, Πτώματα του Ηλία Πετρόπουλου (με πρόλογο του Ηλία Χ.Παπαδημητρακόπουλου), πριν λίγες μέρες, πίσω από το Γεντί Κουλέ, εκεί που καθάριζαν αβέρτα.
  Στα πέριξ, κάποιοι που φαίνονται να έχουν ξεμπουκάρει και κάπνοι φεύγουνε ψηλά ψηλά, ελεύθεροι. . .

Να πάτε. . . 

Να πάτε εκεί που αγαπάτε.

Μπουκιά, φάπα, γκρίνια.

Κι ο άλλος ο χτικιάρης μας στέλνει ανταποκρίσεις 

από την Ιβηρική χερσόνησο 

για το πικρό μουνί της ξενιτιάς και πως του έλειψε η ρετσίνα.

  Σε ένα πρόσφατο διήγημα, ο Τολστόι μπουκάρει στην βιβλιοθήκη Κοζάνης. Ο δικός σου, ο Χ.Φ.Λ. ,σε ποια ελληνική πόλη θα πήγαινε; Στην Καλαμάτα; Στα Ιωάννινα; Στη Σύμη; Θα έπαιρνε και την μάνα του μαζί
και. . .

 . . . το Νεκρονομικόν με σελιδοδείκτη από λιγνίτη.

Και λίγη ακόμα αγάπη, από τα μπατζάκια. . .