Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

μ.

 είδανε ότι καιγότανε ο κόσμος
 και φέρανε κρέατα να ψήσουν.


Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

σ. 1 + 2


σ. 1

Οι ρουφιάνοι παίζανε μουσικές καρέκλες - εκλογικό το παλαμάκι / πληγές εσταυρωμένου  -
και τηλέφωνο σπασμένο με τους υπάκουους τους πακεταρισμένους / οι διαταγές ήρθανε λειψές και έτσι είχαμε μόνο τραυματίες / οι τραυματιοφορείς σε αγώνα ανωμάλου δρόμου / μια και μόνο υστερική προκατάληψη να  φύγει από το εμπόριο και να γίνει Ιστορία, την βολέψαμε / ένα πόστο - καλούπι για μας / μια χούντα που θα βολέψει τους περισσότερους / αυτό είναι και τίποτα άλλο το ιστορικό ζητούμενο / να ησυχάσουν και οι νοσταλγοί πριν ανταμώσουν με τον ψόφο και το υπερπέραν / οι μειοψηφίες; /  ας αρκεστούν στα αφιερώματα και στα επιδόματα μέχρι να πολλαπλασιαστούν / να γίνουν πλειοψηφίες γερές / καλοί άνθρωποι που δεν φταίνε / στα χαρτιά / αλλά έχουν ενοχές και απόψεις.

διαδρομικό ρομάντζο
    ( ανταμωθήκαμε και είπες - όχι, έφτυσες - ότι δεν μοιάζω με εκείνον που γνώρισες πριν πέντε χρόνια ότι έχω αλλάξει   σου είπα ότι γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος και δεν έχω κανέναν σκοπό στην ζωή μου και ό,τι στόχο έβαλα με πέτυχε εκείνος πρώτος   μου είπες τέρμα ο βερεσές από την κάβα και ότι τα σκέλια σου δεν διανυκτερεύουν άλλο   σου είπα ότι δεν σε χτύπησα ποτέ γιατί αν σε χτυπούσα θα έκανες περισσότερο θόρυβο από το κανονικό   γέλασες και είπες χτύπα   πήγα να φύγω   συνέχισες να φωνάζεις ΧΤΥΠΑ ΧΤΥΠΑ ΡΕ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ   σου επανέλαβα ότι δεν έχω κανέναν σκοπό και ό,τι στόχο έβαλα στην ζωή μου με πέτυχε πρώτος εκείνος  ξαναέφτυσες   σε κοιτούσα σαν αξιοθέατο από αυτά που οι χασομέρηδες τα χαζεύουν επειδή είναι τζάμπα το θέαμα και ίσως για αυτό αξιοθέατο   συνέχισες αυτό που άρχισες  έβγαλες ρούχα σου   τότε κατάλαβα οτί εσύ έχεις αλλάξει  τα στήθια σου μεγάλωσαν μετά την γέννα και πήρες κάποια κιλά   στο είπα αυτό κι άρχισες να ουρλιάζεις σαν να σε χτυπούσα   άρχισα να γελάω   Ρουφιάνε Κάθαρμα Γλύφτη είπες   Γλύφτη; ρώτησα   Ναι ρε γλύφτη είπες   Γλύφτης ε; Εκεί πάλι το πας σου είπα και συμπλήρωσα λίγο πριν τρέξω να γλυτώσω και να προλάβω το τελευταίο λεωφορείο  Η ύπαρξη σου είναι σε μια εκφυλιστικη φυγοκεντρο που σε τινάζει ανασαινοντας σε μια παλινδρομική βουλιμική διώρυγα τα νοτισμένα καρέ που κατρακυλούν.* )


σ. 2

 Άνεργο δυναμικό που βράζει / συμφωνίες σε βήχα ματζόρε / ερωτική υγρασία και ο άλλος να σκουριάζει / αίφνης  - Τράβα μωρή σαύρα στον άντρα σου και στο παιδί σου / και πάλι ο ηλίθιος χορός των καβουριών / η ίδια μουσική σωμάτων ( συνθέτες ορθοπεδικοί αρτίστες ) / και έρωτες με λόγια και ανθρώπινους υπότιτλους / ο Καριόλης Μένγκελε άφησε κάποιους βοηθούς του / που του καθάριζαν τα νυστέρια και του άνοιγαν την πόρτα / τους άφησε εδώ να κάνουν το αγροτικό τους / έναν πέτυχα άλλα δεν τον πρόλαβα να τον ρημάξω στο ξύλο ενώ του τραγουδάω τον όρκο του Ιπποκράτη.


*η τελευταία φράση στο δ.ρ. αρπαγμένη / δανεισμένη από την εξαιρετική Μαρία Τ.


για τον Ν.Β.

 Στην επανάληψη και στη βλακεία
 βρήκαμε και χάσαμε υγεία.

 Στην επανάληψη και στη βλακεία
 κι από κάτω όλα μας τα αστεία.


  Λέξεις που ειπώθηκαν για να έρθουν καπάκι άλλες και πράγματα που έγιναν μόνο και μόνο για να γραφτούν και άλλα μόνο για να γελάσεις. 


  Η στρατιωτική γραφειοκρατία τον έχει κάνει μπαλάκι και τώρα περιμένει το σήμα να φτάσει στην Σύμη, να σηκωθεί να φύγει από κει. Πήρε μέρος και σε αναπαράσταση μάχης πριν κάνα μήνα. Υποδύθηκε τον Ιταλιάνο, μαζί με άλλους, που μουντάρει και αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα του Έθνους. ( Χώμα και Έθνος - η Γη χωνεύει αίμα, η μαλακία πετάει ανθό κτλπ κτλπ ). Πρέπει να τα πήγε καλά. Χάσανε και μετά κάνανε τους νεκρούς στο πεδίο της μάχης. Τώρα μετράει ανάποδα τις μέρες και ξέρει όλα τα έργα του H.P. Lovecraft ( συγγραφέας υπεραστρικών ανταποκρίσεων που οι εφιάλτες του ήταν υλικό καλό ) και σχεδόν όλα τα τραγούδια κάποιου Robert A. Zimmerman.
 
- Το ήξερες, Νίκο, ότι ο Πολύδωρος Λαγός ήταν από το Τρεχαλητό Ιωαννίνων; 
 
  Ξημέρωνε και κατέβαινα την Γούναρη. Προχθές. Δεν ακουγόταν τίποτα και έτσι έσερνα τα άρβυλα, για να ακούω τον ήχο από τα τακούνια. Έβραζα ο μισός και ο υπόλοιπος τίποτα. Σκάσανε όλες οι παρατηρήσεις μες το κεφάλι μου και έψαχνα μέρος να κρυφτώ.  Όλοι είχανε δίκιο αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Μόνο να περιμένω δυο ώρες. Μετά από δυο ώρες όλα γίνονται λεπτομέρειες, διακοσμητικές, άχρηστες σαν σύμβολα ή λέξεις που ακολουθούν άλλες λέξεις.
  Ένα ζευγάρι έπεσε πάνω μου. Φιλιόντουσαν και πηγαίνανε. Δεν με είδαν και σεντράρισαν πάνω μου. Μια μπύρα έφυγε από την τσέπη του παλτού μου. Δεν ήταν τίποτα. Μόνο το τρόμαγμα.

- Συγνώμη φίλε. . .  είπε εκείνος.
- Δεν βλέπετε ρε παιδιά;
- Πιωμένος είναι. . . Δεν βλέπεις την μούρη του; είπε εκείνη.
- Ναι. . . Ρε φίλε, πως πέφτεις πάνω μας;
- Συγνώμη.
- Ε, τι συγνώμη;

  Και άλλα τέτοια. Με λυπήθηκαν τα ερωτευμένα. Μετά με ρώτησαν αν έχω ποτέ αγαπήσει. Τα άντερα μου για αρχή και βλέπουμε. Τελευταία φορά που αγάπησα πολύ, στραπατσάρανε την χώρα. Γαμιόταν το σύμπαν και εγώ σκεφτόμουν τον εαυτό μου και εκείνη που βρέθηκε δίπλα μου. Δεν έκανε καλό σε κανέναν αυτή η κατάσταση αλλά δεν πέσαμε πάνω σε κανέναν όταν φιλιόμασταν.
  Δεν έδωσαν σημασία. Ευτυχισμένο ζευγάρι. Συνέχισαν παρακάτω. Βήμα, φιλάκι, βήμα, φιλάκι. Τους έκανα χάζι. Είχαν μπόλικο πασπάτεμα μπροστά τους και γω μια τσάντα με διηγήματα του Hašek και τον ατελείωτο καλοσυνάτο Švejk. Πρέπει οπωσδήποτε Νίκο, να τον γνωρίσεις όταν έρθεις. Πρέπει.




Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Άννα

   
  Καθόταν γωνιά, Αρμενοπούλου με Αρριανού. Έκλαιγε, κάπνιζε. . .
 Ήθελε να πεθάνει; Είχε παράπονα μέσα της να βράζουν. ΄΄Γιατί;΄΄ πολλά και η γλώσσα της δαγκωμένη. Παρορμητική και παθιάρα με δυο ελιές στο μάγουλο. Προχθές που ήμουν βαλσαμωμένος στο σπίτι και άκουγα Rage Against the Machine / ο Τσίβο τραγουδούσε με τις σειρήνες και οι συνηθισμένες προβολές με τα πολιτικά χειροπιαστά πορνό. 
Οι υπόλοιποι γαμούσαν και γαμιόντουσαν 
- στάζανε οι ψυχές, φαντεζί το ξερχαβάλωμα 
και εκείνη έκλαιγε μόνη της.

  Την βρήκε ο Ντιν Νταν Ντον Ντίνος και την ρώτησε

  - Έχεις κάτι;
  
   και εκείνη του είπε ότι το πρόβλημα ήταν ότι δεν έχει κάτι και του ξεδίπλωσε την ιστορία της. Αγάπησε από απόσταση και κατέβηκε από την Ξάνθη με το ΚΤΕΛ στην πόλη με τα φαγάδικα και τις εκκλησιές να δει τον καλό της. Εκείνος μούτρωσε και αντέδρασε κάπως άτσαλα. Δεν την περίμενε - ΄΄Και τι πράγματα είναι αυτά;΄΄ - Πληγώθηκε η κοπέλα και μαζεύτηκε σε εκείνη την γωνία, Αρριανού με Αρμενοπούλου.
 Άννα το όνομα της.

  Ο Ν.Ν.Ν. Ντίνος της είπε κάτι σαν αστείο και εκείνη σταμάτησε να κλαίει. Ο καλός της της ίσως ήταν μαλάκας ή απλά είχε κάνει τις επιλογές του. Ηρέμησε κάπως η κοπέλα.


 Ντίνος - Κάπνιζε καρέλια χρυσή κασετίνα. Την ρώτησα αν γράφει. Διστακτική, σαν να ντρεπόταν είπε ΄΄ναι΄΄. Θέλω να σε ρωτήσω, εσείς που γράφετε γιατί διστάζετε να το πείτε;

 Εγώ - Δεν διστάζουν όλοι. Σε κάποιους φαίνεται στην μουράκλα τους και στο πετάνε στην δική σου. ΄΄Γράφω΄΄. Δεν διστάζουν αλλά σε νυστάζουν αν διαβάσεις κείμενα τους. Φαίνεται το πράμα. Βάζουν δίπλα δίπλα λέξεις που δεν είναι δικές τους. Σαν να μπανιστηρτζήδες που μπανίζουν άλλους μπανιστηρτζήδες. Σε καμιά άλλη περίπτωση δεν θα τις χρησιμοποιούσαν. Πόζες παίρνουν και αν έχουν κάνα τρακοσάρι εύκαιρο, τα βγάζουν και παραπέρα. Με το Ίντερνετ το ΄΄παραπέρα΄΄ επεκτάθηκε τρελά και όσοι στο χαρτί χτίζουν παλάτια και περιοδικά, σκυλιάσανε. Ο κάθε πικραμένος - λιγότερο ή περισσότερο - βγάζει αυτό που λέει η ψυχούλα του. Άλλοι το δίνουν στις εκπτώσεις, άλλοι το χαρίζουν και άλλοι το γδέρνουν για το σιάξουν. Θέμα γούστου και φόδρας όλα. Τουλάχιστον έτσι θα ησυχάσουμε - μάλλον - από την βιομηχανία των Μεγάλων (Πρησμένων από τα μέσα και τα έξω) και των Καταραμένων (Γκαντέμηδων και ευαίσθητων που τους πήγε γαμιόντας, κομμένων και ραμμένων στα κεφάλια κάποιων). Το είπανε και τα ωραία τα αδέρφια. Η πιο γλυκιά μουσική είναι όταν ένα είδωλο πέφτει και γίνεται κομμάτια.

 Ντίνος -  Εκείνη δήλωσε συλλέκτρια στιγμών.

 Εγώ - Λαμπρά. . . Να κάνουμε ένα σύλλογο, να μαζέψουμε έναν αιώνα στιγμές και μετά να τις πετάξουμε στην θάλασσα να αφρίσει σαν αναψυκτικό, να έχουν ψυχαγωγία τουλάχιστον τα ψάρια, όσο οι άνθρωποι δεν δίνουν σημασία. Τα λάθη τους είναι μόνο ορθογραφικά και η καλοσύνη ως επιστημονική φαντασία - με τις εξαιρέσεις της, φυσικά.

 17/4/2011
 
 Στην ίδια γωνία τώρα υπάρχει ένα στένσιλ, Ξάνθη με πολύ κόκκινο. Έγινε λίγες μέρες μετά από το παραπάνω συμβάν. Στην ίδια γωνία καθόμουν χθες με μια μπυρίτσα και ένα πακέτο καρέλια. Από τους τοίχους έλειπε ένα κακογραμμένο ΄΄ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ΄΄. Σκεφτόμουν μπας και έσκαγε μύτη η κοπέλα. Δεν ήρθε. Δυο κοπέλες στρίψανε φορτσάτες και η μια που με είδε απότομα και τρόμαξε. Ζήτησα συγνώμη και μου είπε ΄΄Με τίποτα΄΄. Λίγο πιο μετά μια κοπέλα με πουά και μια μπύρα στο χέρι προχωρούσε και έπινε. Σταμάτησε μια στιγμή να καταλάβει που είναι ή που πάει. Έκανε μια γύρα με το κεφάλι της, βεβαιώθηκε και συνέχισε τον δρόμο της.



Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Κλημεντίνη

   
   Έγινε πριν λίγους μήνες.
   Mια παρτίδα σκάκι που έχασα σε δεκατρείς κινήσεις. Σημειωμένες και επειτά κωδικοποιημένες σε νότες. Από την χασούρα μου, μελωδία.
   Όλες οι αυπνίες στο χάρτη και στο πρόγραμμα, Κλημεντίνη. Δυο μέρες αύπνος και όλες οι πόρτες ανοιχτές να φύγει ο καπνός, η μυρωδιά η ξενή από το σώμα.Αναποδογυρίζω το τραγικό και πέφτουνε σημειώσεις, ατάκες, ψιλά από ρέστα που κουδουνίζουν σε χάχανο ματζόρε, Κλημεντίνη. Ξέρουν που πάει το πράμα - όπως κάθε καρμίρης με δίκια, είναι προφήτης αλάθητος.
  Ανταποκρίσεις από Carson city, Βουδαπέστη και Σύμη - το όγδοο σε μεγέθος νησί του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων. Φαντάροι και αυτοεξόριστοι μεταπτυχιακοί. Όλοι μακρία από εδώ ( εδω; Ό,τι βλέπεις γύρω σου. Αυτό και μόνο.) Κομμάτια μου όλοι αυτοί. Με άκουσαν και δεν με έδειραν. Ίσως δεν κατάλαβαν τι έλεγα. Ίσως κατάλαβαν ότι δεν είχα κανένα σκοπό ή ώφελος με τα λεγόμενα μου.
  Ξανά. . . Stupid Heart, Cupid Heart, φυσαρμόνικα που πετάει φωτιές.
  Ξανά. . . Εγχειριδίο ξεφτιλισμένο, διασκεδαστικό στα χέρια μου. . . Πως να κάνεις Τέχνη και κουδουνίστρες τους νεκρούς. Αλήθεια, το ΙΚΑ - αυτό του δικτάτορα, με το κόμμα της τάξεως του 3,94 % - καλύπτει τα έξοδα της λοβοτομής;
  Μου είπες ότι κάποια μέρα θα τρελαθώ. Μην είσαι τόσο σίγουρη. Μπορεί και να είναι νύχτα. Στο 78Ν ή σε κάποια βιβλιοθήκη να κατεβάζω την Αντιγόνη του Σοφοκλέους και να μελετάω τα αποτελέσματα των εκλογών του 1961. ( Σε ποιο ταμείο υπάγονται οι παρακρατικοί; Κολλάνε βαρέα, όπως οι πορνοστάρ; ).
  Ας αφήσουμε τα αστεία όμως. Θα μας βρούνε από μόνα τους. Όπως οι έρωτες με πείσματα και σεναριακά τερτίπια.

 Θα το δεις.


Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

04:45

  Όχι, δεν ήμασταν σε φεστιβάλ ή διαγωνισμό Καθαρτικού.
  Μα τι έχει να σου πει αυτή η ταινία; Τι έχει να σου δώσει; λέει αλλά δεν απορεί. Είναι βέβαιη. Μια ευθεία γραμμή όλα και ΄΄αγαπάτε τους ίδιους΄΄. Τις έχω δει αυτές τις επαναλήψεις. Πρώτα το δαχτυλίδι και μετά το δάχτυλο.
  Δυο κιλά φέτα έχει να σου δώσει αυτή η ταινία. . . Ένα σχεδόν ποιητή που γελάει και η μάνα του μαζί του, έχει να σου δώσει αυτή η ταινία. Καβαλάρη - ευτυχισμένο κομπρεσέρ - με ένσημα, δεν δίνει αυτή η ταινία.
  ( Άλλοι, μέσα στην σκοτεινή αίθουσα, άρχισαν να πιάνονται, να χουφτώνονται. . . Εκείνη είπε ΄΄Όχι εδώ...΄΄ και ο άλλος ΄΄Γιατί; Θα μας δει η ταινία; Εμείς την βλέπουμε΄΄. )
  Χα. . . Ναι. . . Λείπουν κάμποσα μεροκάματα από το κεφάλι μου. Με δανεικά πάω και με δανεικά γυρίζω. Με περιμένουν κάθε φορά λιγότεροι. Γυρίζω όμως.

Το τομάρι μου δεν γράφει ακόμα κάποια τιμή μα τοκίζεται ο άχρηστος;