Άννα

   

  Καθόταν γωνιά, Αρμενοπούλου με Αρριανού. Έκλαιγε, κάπνιζε. . .

 Ήθελε να πεθάνει; Είχε παράπονα μέσα της να βράζουν. ΄΄Γιατί;΄΄ πολλά και η γλώσσα της δαγκωμένη. Παρορμητική και παθιάρα με δυο ελιές στο μάγουλο. Προχθές που ήμουν βαλσαμωμένος στο σπίτι και άκουγα Rage Against the Machine / ο Τσίβο τραγουδούσε με τις σειρήνες και οι συνηθισμένες προβολές με τα πολιτικά χειροπιαστά πορνό. 

Οι υπόλοιποι γαμούσαν και γαμιόντουσαν 

- στάζανε οι ψυχές, φαντεζί το ξερχαβάλωμα - 

και εκείνη έκλαιγε μόνη της.

  Την βρήκε ο Ντιν Νταν Ντον Ντίνος και την ρώτησε

  - Έχεις κάτι;

  

   και εκείνη του είπε ότι το πρόβλημα ήταν ότι δεν έχει κάτι και του ξεδίπλωσε την ιστορία της. Αγάπησε από απόσταση και κατέβηκε από την Ξάνθη με το ΚΤΕΛ στην πόλη με τα φαγάδικα και τις εκκλησιές να δει τον καλό της. Εκείνος μούτρωσε και αντέδρασε κάπως άτσαλα. Δεν την περίμενε - ΄΄Και τι πράγματα είναι αυτά;΄΄ - Πληγώθηκε η κοπέλα και μαζεύτηκε σε εκείνη την γωνία, Αρριανού με Αρμενοπούλου.

 Άννα το όνομα της.

  Ο Ν.Ν.Ν. Ντίνος της είπε κάτι σαν αστείο και εκείνη σταμάτησε να κλαίει. Ο καλός της της ίσως ήταν μαλάκας ή απλά είχε κάνει τις επιλογές του. Ηρέμησε κάπως η κοπέλα.

 Ντίνος - Κάπνιζε καρέλια χρυσή κασετίνα. Την ρώτησα αν γράφει. Διστακτική, σαν να ντρεπόταν είπε ΄΄ναι΄΄. Θέλω να σε ρωτήσω, εσείς που γράφετε γιατί διστάζετε να το πείτε;

 Εγώ - Δεν διστάζουν όλοι. Σε κάποιους φαίνεται στην μουράκλα τους και στο πετάνε στην δική σου. ΄΄Γράφω΄΄. Δεν διστάζουν αλλά σε νυστάζουν αν διαβάσεις κείμενα τους. Φαίνεται το πράμα. Βάζουν δίπλα δίπλα λέξεις που δεν είναι δικές τους. Σαν να μπανιστηρτζήδες που μπανίζουν άλλους μπανιστηρτζήδες. Σε καμιά άλλη περίπτωση δεν θα τις χρησιμοποιούσαν. Πόζες παίρνουν και αν έχουν κάνα τρακοσάρι εύκαιρο, τα βγάζουν και παραπέρα. Με το Ίντερνετ το ΄΄παραπέρα΄΄ επεκτάθηκε τρελά και όσοι στο χαρτί χτίζουν παλάτια και περιοδικά, σκυλιάσανε. Ο κάθε πικραμένος - λιγότερο ή περισσότερο - βγάζει αυτό που λέει η ψυχούλα του. Άλλοι το δίνουν στις εκπτώσεις, άλλοι το χαρίζουν και άλλοι το γδέρνουν για το σιάξουν. Θέμα γούστου και φόδρας όλα. Τουλάχιστον έτσι θα ησυχάσουμε - μάλλον - από την βιομηχανία των Μεγάλων (Πρησμένων από τα μέσα και τα έξω) και των Καταραμένων (Γκαντέμηδων και ευαίσθητων που τους πήγε γαμιόντας, κομμένων και ραμμένων στα κεφάλια κάποιων). Το είπανε και τα ωραία τα αδέρφια. Η πιο γλυκιά μουσική είναι όταν ένα είδωλο πέφτει και γίνεται κομμάτια.

 Ντίνος -  Εκείνη δήλωσε συλλέκτρια στιγμών.

 Εγώ - Λαμπρά. . . Να κάνουμε ένα σύλλογο, να μαζέψουμε έναν αιώνα στιγμές και μετά να τις πετάξουμε στην θάλασσα να αφρίσει σαν αναψυκτικό, να έχουν ψυχαγωγία τουλάχιστον τα ψάρια, όσο οι άνθρωποι δεν δίνουν σημασία. Τα λάθη τους είναι μόνο ορθογραφικά και η καλοσύνη ως επιστημονική φαντασία - με τις εξαιρέσεις της, φυσικά.

 17/4/2011

 

 Στην ίδια γωνία τώρα υπάρχει ένα στένσιλ, Ξάνθη με πολύ κόκκινο. Έγινε λίγες μέρες μετά από το παραπάνω συμβάν. Στην ίδια γωνία καθόμουν χθες με μια μπυρίτσα και ένα πακέτο καρέλια. Από τους τοίχους έλειπε ένα κακογραμμένο ΄΄ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ΄΄. Σκεφτόμουν μπας και έσκαγε μύτη η κοπέλα. Δεν ήρθε. Δυο κοπέλες στρίψανε φορτσάτες και η μια που με είδε απότομα και τρόμαξε. Ζήτησα συγνώμη και μου είπε ΄΄Με τίποτα΄΄. Λίγο πιο μετά μια κοπέλα με πουά και μια μπύρα στο χέρι προχωρούσε και έπινε. Σταμάτησε μια στιγμή να καταλάβει που είναι ή που πάει. Έκανε μια γύρα με το κεφάλι της, βεβαιώθηκε και συνέχισε τον δρόμο της.