για τον Ν.Β.

 Στην επανάληψη και στη βλακεία
 βρήκαμε και χάσαμε υγεία.

 Στην επανάληψη και στη βλακεία
 κι από κάτω όλα μας τα αστεία.

  Λέξεις που ειπώθηκαν για να έρθουν καπάκι άλλες και πράγματα που έγιναν μόνο και μόνο για να γραφτούν και άλλα μόνο για να γελάσεις. 

  Η στρατιωτική γραφειοκρατία τον έχει κάνει μπαλάκι και τώρα περιμένει το σήμα να φτάσει στην Σύμη, να σηκωθεί να φύγει από κει. Πήρε μέρος και σε αναπαράσταση μάχης πριν κάνα μήνα. Υποδύθηκε τον Ιταλιάνο, μαζί με άλλους, που μουντάρει και αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα του Έθνους. ( Χώμα και Έθνος - η Γη χωνεύει αίμα, η μαλακία πετάει ανθό κτλπ κτλπ ). Πρέπει να τα πήγε καλά. Χάσανε και μετά κάνανε τους νεκρούς στο πεδίο της μάχης. Τώρα μετράει ανάποδα τις μέρες και ξέρει όλα τα έργα του H.P. Lovecraft ( συγγραφέας υπεραστρικών ανταποκρίσεων που οι εφιάλτες του ήταν υλικό καλό ) και σχεδόν όλα τα τραγούδια κάποιου Robert A. Zimmerman.
 

- Το ήξερες, Νίκο, ότι ο Πολύδωρος Λαγός ήταν από το Τρεχαλητό Ιωαννίνων; 
 

  Ξημέρωνε και κατέβαινα την Γούναρη. Προχθές. Δεν ακουγόταν τίποτα και έτσι έσερνα τα άρβυλα, για να ακούω τον ήχο από τα τακούνια. Έβραζα ο μισός και ο υπόλοιπος τίποτα. Σκάσανε όλες οι παρατηρήσεις μες το κεφάλι μου και έψαχνα μέρος να κρυφτώ.  Όλοι είχανε δίκιο αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Μόνο να περιμένω δυο ώρες. Μετά από δυο ώρες όλα γίνονται λεπτομέρειες, διακοσμητικές, άχρηστες σαν σύμβολα ή λέξεις που ακολουθούν άλλες λέξεις.
  Ένα ζευγάρι έπεσε πάνω μου. Φιλιόντουσαν και πηγαίνανε. Δεν με είδαν και σεντράρισαν πάνω μου. Μια μπύρα έφυγε από την τσέπη του παλτού μου. Δεν ήταν τίποτα. Μόνο το τρόμαγμα.

- Συγνώμη φίλε. . .  είπε εκείνος.
- Δεν βλέπετε ρε παιδιά;
- Πιωμένος είναι. . . Δεν βλέπεις την μούρη του; είπε εκείνη.
- Ναι. . . Ρε φίλε, πως πέφτεις πάνω μας;
- Συγνώμη.
- Ε, τι συγνώμη;

  Και άλλα τέτοια. Με λυπήθηκαν τα ερωτευμένα. Μετά με ρώτησαν αν έχω ποτέ αγαπήσει. Τα άντερα μου για αρχή και βλέπουμε. Τελευταία φορά που αγάπησα πολύ, στραπατσάρανε την χώρα. Γαμιόταν το σύμπαν και εγώ σκεφτόμουν τον εαυτό μου και εκείνη που βρέθηκε δίπλα μου. Δεν έκανε καλό σε κανέναν αυτή η κατάσταση αλλά δεν πέσαμε πάνω σε κανέναν όταν φιλιόμασταν.
  Δεν έδωσαν σημασία. Ευτυχισμένο ζευγάρι. Συνέχισαν παρακάτω. Βήμα, φιλάκι, βήμα, φιλάκι. Τους έκανα χάζι. Είχαν μπόλικο πασπάτεμα μπροστά τους και γω μια τσάντα με διηγήματα του Hašek και τον ατελείωτο καλοσυνάτο Švejk. Πρέπει οπωσδήποτε Νίκο, να τον γνωρίσεις όταν έρθεις. Πρέπει.