όλα αδιάφορα / όχι αδιάφθορα

κρύο

χτύπα το, χτύπα το και θα δουλέψει,
 ξαναχτύπα το και δεν θα το πληρώσεις

είναι το ταίρι σου που σε έκοψε στην μέση.

Το αίμα σου συνεχίζει να κυλάει
να λερώνει, να ποτίζει, να ρημάζει
ο,τι ζει και τακτοποιεί.

Το ταίρι σου τρέχει μακριά σου
θα γυρίσει πάλι άοπλο και τίποτα δεν θα το κάνει χειρότερο.

- 

Τα εφήμερα και τα πονεμένα, δημόσιοι κίνδυνοι αφορολόγητοι, χορτάτοι, κυνηγοί, ανανεωτικοί ή κέρινοι, αναστενάρηδες, απεργοσπάστες, οδηγοί αστικών μετά τις 12, εκείνοι που δεν κοιμούνται και έρχονται και στο κρεβάτι σου χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν, τα κιτρινισμένα σεντόνια και δάχτυλα που δείχνουν ως εκεί που φτάνει το δεξί σου μάτι. . . ως εκεί που θα απλωθούμε σαν φανταστικές επιδημίες ή κλαριά μουριάς.

- 

Ξημερώματα που η ψυχή σου είναι σε διπλό τσιγκέλι και η ρουφιάνα ο,τι και να της κάνουν δεν βγαίνει και ας ξέρει τα τελευταία λόγια της - που δεν διαφημίζονται - απ΄ έξω.
Χειρονομεί, φτύνει, παλεύει και μετά κουκουλώνεται
πριν την κουκουλώσουν.

Χειρονομεί σαν αγκαλιάζει κάτι ζεστό
Φτύνει να γλιστράει παρακάτω
Παλεύει με προβολείς, τεντωμένα σκοινιά
( θηλιές της μόδας / μυρωδάτα ακριβά ακροβατικά )
βάσανα ανέκδοτα.

-

 μια σχεδόν σύντομη ιστορία πιθανής αγάπης

- Να μου πάρεις όπως έρχεσαι ένα κουτί σοκολατάκια και ένα πακέτο σερβιέτες.  .  . Α, και ένα πακέτο τσιγάρα. . . Μικρό.
- Αν δεν μου το έλεγες, δεν θα ερχόμουν ποτέ ξανά σε εσένα, αγάπη μου. . .  Συγκεκριμένα, θα ξεχνούσα ότι υπάρχεις, φως μου.

Σημειώσεις, Περιμένοντας τον Τζώρτζη Τίλκι

Μέτζο Σοπράνο, αγαπημένη με τις Σκιές του Πορφύρα να μου μιλάει σαν να είμαι δυο - ή και τέσσερις - και να της απαντάω σαν να είναι μοναδική και ευγενική με το κραγιόν της πάνω στο ποτήρι.

100 ποιήματα της μιας μέρας - τα πιο αγαπημένα και έτοιμα να σκοτωθούν -  και Camarillo Brillo στα Ιωάννινα και μια παρουσίαση βιβλική στις πέντε και μισή το πρωί. Κανείς δεν την θυμάται, όλοι βγαίνουν όπως μπήκαν - κερδισμένοι και ζωντανοί.

 Πως έκανες το πιάνο τραπέζι;
 Πως ρήμαξες χωρίς κανείς να σε πάρει είδηση οξύθυμε πυροκροτητή μου / τα παιδιά σου υπογράφουν όλη την ώρα τα χαρτιά σου και εσύ ξέρεις τι σε περιμένει / οδηγάς και καλού κακού έχεις το διαβατήριο μαζί σου.

Στέρεψε το ορυχείο σου και όλοι τώρα πάνε και φτύνουν εκεί / η γη ( το σώμα ) που είχες υποσχεθεί και ιδρώσει πάνω της τώρα μόνο στις φωτογραφίες και σε ιστορίες που δεν πιστεύει κανείς, αχνοφαίνεται.

 Άγιοι άνθρωποι ατσούμπαλοι από την μια, που δεν ξέρουν σημάδι και από την άλλη επιδοματοφάγοι και διακριτικά παράσιτα, όλοι χωράμε όλοι θα βολευτούμε - άλλα όχι μαζί, ίσως στην άλλη ζωή τα επιτόκια θα έχουν πέσει και η ενέργεια θα είναι δωρεάν.

Ποιητές, δυο τρεις άλλοι, μια απάτη, η Δεσποινίς Καρμανιόλα και Senior Ρεμούλας και η τιμή του κρέατος σου θα εξαρτηθεί από τα ένσημα σου και τις αμαρτίες που δεν σκέφτηκες να κάνεις. . . Αλλά σε πιστεύω, αρκεί η σιωπή σου να έχει κάποια διάρκεια και στιλ / σαν κάρβουνα δυο δυο κολλητά / στο ραδιόφωνο το ΄΄Τι σου λέει η μάνα σου για μένα΄΄ να το τραγουδάει ο Cash / κάτι δεν πάει καλά

- Ποτέ δεν πήγαινε καλά.
- Ερχόταν όμως πάντα στην ώρα του.
- Ηλίθιε. . .
- Γυναίκα του ηλίθιου. 


3 μέρες άυπνος και πόσες άνθρωπος; Εφιάλτες, χαζομάρες, πόνοι χωρίς κανείς να σε πονάει, με αναμμένα κλαριά στα χέρια όπως οι τρελοί μου όταν πεινάνε, όταν διαβάζουν πάνω πάνω τους τίτλους και κοιμούνται μετά - είναι ένα έργο που το έχουν δει πολλές φορές αλλά δεν παίξανε ποτέ σε αυτό. . . Μέχρι να πάρουν στο κυνήγι - ο καθένας μόνος - τον γαμημένο υποβολέα που έχουν στο κεφάλι.

Όλα αλλού πληρώνονται και τα αστεία να είναι φτηνά - για όλους. Να ήταν και τα τρόφιμα έτσι ή όσοι δύσκολα τους παίρνεις κουβέντα. . . Τα λιπάσματα ας είναι καλά, οι παρεξηγήσεις, τα κουσούρια και οι λέξεις...

κάψε καρδιές / το στομάχι κλώτσα

της είπα ότι πονάω
μου είπε ότι βαριέται
και έτσι της έδωσα λίγα παξιμάδια να παίξει / άνοιξα το παράθυρο, έκανε κρύο αλλά εγώ έβραζα, ήταν όμορφα, όπως το πρωί που πιάνεις το σίδερο από το κρεβάτι και είναι δροσερό ενώ δίπλα σου ο άλλος κάνει ότι κοιμάται - όμως κοιμάται πραγματικά μαζί με όλα τα ελαττώματα και τις απόψεις του, έρχεται από το όνειρο του χαμογελαστός και νηφάλιος για να παλέψει με εσένα, για εσένα / δεν συνεννοείται να πεθάνει. . . Λίγο γέρνει καθώς επιστρέφει - πάντα.

ούτε άρνηση ούτε κούραση ούτε σκοτάδι
ένα χαμογελαστό ρημάδι
κόκκινα γένια, χέρια χοντρά
ατσούμπαλο σουλούπι
λερωμένο από τον τόπο του
κατευθείαν δίπλα σου
όπως παραγγέλνεις

σε κάθε αύριο πιο υπέρβαρο
και πραγματικό.

μια επέτειος να έχεις κάτι να χτυπάνε τα δόντια
διαθέσεις επικίνδυνες μα άοπλες - έτσι για να απορείς
και ένα παυσίπονο στο χρώμα που σου ταιριάζει

όμως

μια ανάσα είναι μια επιτυχία
( παραπάνω από μια
συνήθως κλεμμένες ή φιλιά )

έτσι το θέλω και το ξέρω
να με χαίρομαι