Ρημάδι.

Φεύγουμε για Νοσοκομείο. . .

Γράμμα στον Β.Κ.

Στέκομαι εδώ. Είμαι ακόμα εδώ. Γιορτές λένε, Βασίλη. Βλέπω μικρές στιγμές από ταινίες με λίγα ρούχα. Ερεθίζομαι αλλά από τα ουσιαστικά απέχω. Δυο φοιτήτριες Θεολογίας αγαπάνε τον Α. . Εγώ απλά τις διασκεδάζω. Κάποτε μια ψηλοκάπουλη που πουλούσε βιβλία και είχε το όνομα της Ακατανόμαστης που με έβαλε στο παιχνίδι και της χάρισα τα καλύτερα μου / μου αφιέρωσε ένα τραγούδι του Τριπολίτη που έριξε μελωδία πάνω του ο Μικρούτσικος. Αντιγόνη. . . Αγάπη στην σκόνη. . . Αντιγόνη. . . Πότε πια μόνη. . . Και η Ξαδέρφη μου η Ναζλού με τον Ελευθέριο - τον καλύτερο γαμπρό στον Σύμπαν - θα φέρει ένα καινούργιο άνθρωπο στον κόσμο. . . Κορίτσι. . . Και θα την βαφτίσουν Αριάδνη. . . Εκείνη που έδωσε τον μίτο στον Θησέα και έσφαξε τον Μινώταυρο - θα γίνω θείος. . . Ναι. . . Έχω μια ανιψιά στην Λάρισα. . .Την λένε Άννα. . . Με είδε πριν μπω στο μαλακισμένο χακί μέσα. . . Είχα μακριά χαζά μαλλιά και γένια το ίδιο. . .Περίμενα να κλάψει όταν με είδε σαν τον μπαμπούλα από πάνω της, γέλασε και μου τράβηξε τα γένια. . . Άννούλα και είμαι θείος. . . Είμαι κουρασμένος χωρίς να έχω κάνει τίποτα που αξίζει. . . Χωρίς να έχω προσφέρει ουσιαστική ύπαρξη σε κανέναν. . . Με ορθογραφικά λάθη, με σαλιάρικα πιστεύω. . . Είναι γελοίο ναι, Βασίλη μου, αλλά ότι αγάπησα το πίστεψα απόλυτα. . . Για αυτό τώρα κάθομαι μόνος και χαζολογώ. . . Η Αντζελίν Βοναπάρτη, η Ζεροζάν. . Ο Βότσης, ο Ντίνος, η Δέσποινα που γελάει. . . ο Σούλης Νταλέσκου με τα φτηνά ουϊσκια και το μυστικό ΄΄Πως βρίσκει πουτάνες χωρίς να πληρώνει΄΄. . . . Πεθαίνω κάθε μέρα Βασίλη. . . Αλλά είμαι εδώ. . .Είμαι εδώ χωρίς να περιμένω τίποτα. . . Όσοι δεν περιμένουν τίποτα - κάπου το άκουσα αυτό - είναι άτρωτοι. . . Είμαι εδώ. . .

ταπεινός και ταπεινωμένος

από την αξιοπρεπή του πείνα

και τα χέρια του

καθαρά

από κάτι

που δεν έκανε ποτέ

ένοχος

επειδή

ήταν περισσότερο επικίνδυνος

από όλους τους εκλεγμένους

μαζί

κανένα έλεος ή νόημα

1.

Κάποτε ο Groucho Marx συνάντησε το T.S. Eliot
και δεν μιλήσανε για λογοτεχνία
ή κωμωδία / κάποτε ήπια την τελευταία γουλιά από το ποτήρι σου μια στιγμή πριν μπεις μες το σαλόνι και γαμήσεις το Σύμπαν ανελέητη και τόσο ανυπόφορα πραγματική που μόνο εγώ σε καταλάβαινα και μπορούσα να σε πιάσω / βρωμούσες παράπονο μα ήσουν πανέμορφη / κάποιος που δεν θα είχε να χάσει τίποτα παρά μόνο την ψυχή του θα μπορούσε να προσευχηθεί στα πόδια σου και απ΄ όπου περπάτησες / όποιους πάτησες / πεδία μάχης και όνειρα όσων μπορούν να κοιμηθούν όρθιοι και να δεχτούν τα πάντα / ήμουν εκεί χωρίς να σου δώσω κατεύθυνση και μορφή / στις τσέπες μου μόνο ρέστα / και αυτά δανεικά / το καυλί μου ήταν σημαία και εσύ η σελήνη / είχα αποφοιτήσει από νοσοκομεία πολλά / η μόνη μουσική που άκουγα ήταν το γέλιο και όση αφέλεια είχε απομείνει. . .

Επόμενος. . .

2.

Ήμουνα ο πιο ήρεμος άνθρωπος που είχες δει - βέβαια σε αυτό βοηθούσε το γεγονός ότι δεν είχες γνωρίσεις και πολλούς ανθρώπους, κάτι τέρατα μόνο που σε χορταίναν και ένας καρδαμωμένος πούστης που με έναν ανεμιστήρα κολλημένο στην πλάτη παρίστανε τον Άγγελο και έλεγε ότι ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΑΣΜΕΝΟΣ / Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΣΥΖΗΤΙΕΤΑΙ - Ήμουνα ο πιο ήρεμος άνθρωπος που είχες δει, με την Κυρία Καρμανιόλα αγκαζέ στον Αρραβώνα, όλες οι θέσεις να είναι πιασμένες και όλοι οι κρατούντες να τις υπερασπίζονται με τις ζωές τους / έλεγα μαλακίες να ψήσω κανέναν να σηκωθεί, κανείς δεν έφαγε παπά και έτσι έκατσες πάνω στο κεφάλι μου. . . Άνεση. . . Ο λαιμός μου είχε πετρώσει από τα τσιγάρα και έτσι ενώ δεν κάπνιζες μου τράκαρες μισό πακέτο για να με σώσεις. . . Ανιδιοτέλεια Χαρμανιασμένη.

3.

Χοροπηδούσαν χωρίς χορό / είχε αλλάξει σεντόνια στην χώρα της, τα παλιά είχα κιτρινήσει και μορφές που αγκομαχούσαν σαν χαμάληδες ήταν ζωγραφισμένες πάνω - τα καινούργια ήταν λευκά έτοιμα και περιμένανε άλλες, νέες εμπνεύσεις. Προπαγάνδα και μπουγάδα. . .

Δ.

είχε, έχει χίλια εκατό βάσανα

σέρνει μυθολογία για αγρίους

σέρνει πολλά προεπαναστατικά

- μια στιγμή πριν την τρέλα

και αιώνες πριν την ηρεμία -

μα εγώ την έκανα να χαμογελάσει

και ευτυχισμένος είμαι απόψε

απόψε;

έστω

Fillmore East, 5 Ιουνίου, 1971

Οι Mothers of Invetion με τους John Lennon & Yoko Ono

η φύση σε διώχνει

η πόλη σε καλεί

΄΄Μόνο όταν καταλάβεις ότι δεν σου απομένει χρόνος. . . τότε θα βγάλεις εκείνο το βιβλίο που θα είναι μέσα όλοι στριμωγμένοι και αληθινοί, τόσο που δεν το ξέρουν, . . . όμως για λίγο ξέχασε. . . για λίγο και όλα θα είναι εντάξει. . . χωρίς μπουκάλια και μαλακίες. . . εκείνο όμως το μπουκάλι με το λουλούδι μέσα που είχε φυτρώσει και παρακαλούσες μια σταγόνα στάξει στα χείλη της και να κυλήσει στο στήθος της. . . Θαύμα, Θαύμα. . . ούτε η Αλίκη δεν πιστεύει πια στα θαύματα. . . οι χασίστες έχουν μια αφέλεια παιδική όταν πάνε πέρα δώθε. . . τα πρεζόνια τα σνομπάρανε ακόμα και οι Ρεμπέτες. . . γυναίκα γερό ποτήρι δεν θα βρεις εύκολα, το αλκοόλ παχαίνει και εκείνες σκέφτονται ΄΄με την επιδερμίδα τους΄΄ από πάντα. . . όπως σε εκείνη την βιβλική ιστορία με το φιρίκι και το ερπετό που δούλευε για μια πολυεθνική και έκλεινε συμφωνίες. . .

Θυμάσαι εκείνο το ζευγάρι. . . τον σουρωμένο και την κοπέλα του που είχε καταπιεί ένα πυρωμένο σελιδοδείκτη; Που την ρώτησες γιατί δεν πίνει και πετάχτηκε το ταίρι της και είπε ήρεμα ΄΄Για να μην γίνει σαν και εμένα. . . ΄΄. Αγαπήθηκαν; Θυμάσαι; Εκείνη δούλευε σε μια αποθήκη, καθάριζε ένα οκτάωρο και βάλε αλουμίνια, με διαλυτικό - μαστούρα δωρέαν. . . το έλεγε - και εκείνος δούλευε σε μια Μεταφορική. ΄΄Έχω κουβαλήσει τριάντα γαλαξίες από ερωτικές ιστορίες. . . ΄΄ έλεγε. . . Θυμάσαι; Το πρωί εκείνος πριν φύγει για την δουλειά, έπινε ένα λίτρο γάλα με λίγη βότκα μέσα, την χαιρετούσε φασιστικά, γελούσανε με το γελοίο της εικόνας και έφευγε χορτάτος για μεροκάματο. Όταν πέθανε, εκείνη έφυγε στην Αυστραλία. . . εκεί θα μπορούσε να δουλεύει και συγχρόνως να σπουδάζει. . . Βιβλιοθηκάριος. . . Αποθηκάριος πολυτελείας δηλαδή. . . ΄΄