η φύση σε διώχνει
η πόλη σε καλεί
Θυμάσαι εκείνο το ζευγάρι. . . τον σουρωμένο και την κοπέλα του που είχε καταπιεί ένα πυρωμένο σελιδοδείκτη; Που την ρώτησες γιατί δεν πίνει και πετάχτηκε το ταίρι της και είπε ήρεμα ΄΄Για να μην γίνει σαν και εμένα. . . ΄΄. Αγαπήθηκαν; Θυμάσαι; Εκείνη δούλευε σε μια αποθήκη, καθάριζε ένα οκτάωρο και βάλε αλουμίνια, με διαλυτικό - μαστούρα δωρέαν. . . το έλεγε - και εκείνος δούλευε σε μια Μεταφορική. ΄΄Έχω κουβαλήσει τριάντα γαλαξίες από ερωτικές ιστορίες. . . ΄΄ έλεγε. . . Θυμάσαι; Το πρωί εκείνος πριν φύγει για την δουλειά, έπινε ένα λίτρο γάλα με λίγη βότκα μέσα, την χαιρετούσε φασιστικά, γελούσανε με το γελοίο της εικόνας και έφευγε χορτάτος για μεροκάματο. Όταν πέθανε, εκείνη έφυγε στην Αυστραλία. . . εκεί θα μπορούσε να δουλεύει και συγχρόνως να σπουδάζει. . . Βιβλιοθηκάριος. . . Αποθηκάριος πολυτελείας δηλαδή. . . ΄΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου