βρέχει

ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΑΜΩΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΠΟΤΕ.ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΕΙΆ. . .Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ. . .ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ . . ΑΥΤΟ. . .ΝΑ ΖΩ. . .ΠΡΙΝ ΚΑΜΙΑ ΩΡΑ ΕΝΑ ΑΜΑΞΙ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΕ ΕΣΤΕΛΝΕ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΠΟΛΥΒΙΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ....Ο ΟΔΗΓΟΣ ΑΣΤΟΧΗΣΕ.

βρέχει.κάποιος ξεπλένει τις αμαρτίες του.κάποιος χαίρεται.κάποιος νιώθει καλά με τον εαυτό του και κάνει υπνό μακάριο.μια πουτάνα καλή πουτάνα φωνάζει μηχανικά και ο ποιητής την μιμίται χωμένος στην ασφάλεια, στην αφέλεια του, στην καλοργανωμένη ματαίοτητα.τα πότα σήμερα ήταν κερασμένα και η παρέα καλή όμως μαραζώνεις. . . επειδή δεν περιμένεις κάτι.τα νομίσματα κουδουνίζουν στην τσέπη μαζί με το κινητό. σου τηλέφωνεί

- ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; ΕΛΑ...ΠΗΡΕ ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΜΟΥ ΦΩΤΙΑ. . .ΑΓΟΡΑΣΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΜΠΥΡΑ. . .

σαν ξόρκια τα λόγια της.ίσως γίνω πρίγκηπας.
βρέχει.τα ίχνη θα χαθούν.περιέργοι ήχοι μέσα στο σώμα.κυνηγητό με τον εαυτό και η δυστυχία στην μνήμη.τραγικό ένα νέο παιδί να χαίρεται όταν να θυμάται.σαν κάτι γέρους που θέλουν αλλά δεν μπορούν πια.

ο γιατρός να πετάει ατάκες δολοφονικές.μακέλαρης ο γιατρός.αλλά δεν το εμπιστεύομαι.με ζηλεύει επειδή είμαι ασθενής και εκείνος γιατρός.


όλη η ομορφιά στο πρόσωπο της Μαυρούκας στο λεωφορείο.το παντελόνι της κατεβασμένο ίσα ίσα να μην την συλλάβουν.τα μάτια της κοιτάνε χαμηλά. ταπεινή. ανεξάρτητη μέχρι να ανοίξει ο καργιόλης που την μπανίζει το πορτοφόλι του.

βρέχει. . . .ένα ποτήρι χύμο παρακαλώ. . .

Συμαζεμα

στον τοίχο που ακούμπησα για να ξεράσω,

στον τοίχο που αγκάλιασε την πλάτη μου

και με στήριξε για να μην πέσω

το κορμί της στο κρεβάτι στο σχήμα του αγκυλωτού σταυρού. το Τρίτο Ράιχ απλωμένο σε όλη την ευτυχία μου. Άσε να παρκάρω την γλώσσα μου όπου θέλω, μην σκέφτεσαι το Κακό όταν δεν μιλάω / μην είσαι αναποφάσιστη,διάλεξε ένα όπλο και ρίξε, θα κάνω πως πεθαίνω μέχρι να βαρεθείς με αυτό το παιχνίδι, θα φωνάζω και τα ποτήρια των εχθρών μου ραγίσουν ( οι εχθροί μου πάντα κρατάνε ένα ποτήρι στο χέρι, μικρότερο από το δικό μου, αδιάφανο πολλές φορές,να μην καταλαβαίνω τι πίνουν. . .να μην καταλαβαίνω πως ζούνε ). στην σειρά όσοι αγαπάνε,στην σειρά όλοι. . . και όσοι μισούνε από πίσω τους. . . θέλω να ραντίσω στις συσκευασμένες τους καρδιές την αμφιβολία μα μια καύλα αλήθειά γυμνή μου γνέφει ΣΙΩΠΗ.
την υπακούω. προσπαθώ να βολευτώ στις γαμημένες σειρές, κάπου ανάμεσα, με την ταμπέλα του σχιζοφρενή αλλά και οι μέν και οι δέ με κάνουν μπαλάκι ανα μεταξύ τους. κάθομαι στην γελοία θέση του κέντρου μα σύντομα εκτοπίζομαι απέναντι τους. . . φωνάζουν ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΜΜΑΖΕΨΕΙ. . . κάποιος θα ΄ρθεί. . .ας μην φοράει στολή, ας μην φωνάξει δυνατά το επίθετο μου, μόνο το όνομα μου να πεί με τρόπο ευγενικό, νοσταλγικό, όπως λέει κάποιος το όνομα της πατρίδας που τον διώξανε σηκωτό - να μου πει το ονομά μου, όπως ένας φίλος κάποιον φίλο του που τον βλέπει τυχαία στο δρόμο μετα απο καιρό. . .σας παρακαλώ.

η καύλα αλήθεια γυμνή πάλι βάζει τον δείκτη στην μύτη της. ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ. . .ΠΙΤΣΙΛΑΣ ΜΕ ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΚΕΔΕΣ - ΣΑΝ ΑΙΜΑ - ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ. . .ΣΥΜΜΑΖΕΨΟΥ...ΜΑΖΕΨΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ ΑΠΟ 'ΠΕΡΑ. . .ΑΝ ΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑ,ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΣΠΙΤΙ.

κουρέλια

εδώ

εγώ

περιμένω

γύρω γύρω

στο γύρο του Θανάτου

λεμόναδες

σπόρια

χαρές. . .

περάστε. . . περάστε

φιλτάτοι

άσπρες μπλούζες

χέρια κρύα

χειροκροτάνε

παραμιλούν

σκασμένοι

απο αφιόνια

πνιγμένοι

σε φιλιά

μπροστά

στο γκρεμό

κρατιούνται

από μια θηλιά

από κισσό

και μια λευκή

γκρίζα πλεξούδα

από το κεφάλι σου.

ΕΔΩ

μνήμη Μαρκ Λίνκους

ξεκίνησε από τους λόφους, ουρλιάζοντας, κυνηγώντας δράκους, τα αγγελάκια πετούσαν στον ουρανό, αντί για φτερά είχαν δεμένους ανεμιστήρες στην πλάτη και ξερνούσαν στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών. οι ένοικοι βρίζανε και τα σημάδευαν με τις γλάστρες. οι ιστορίες των δρόμων δεν τελειώνουν πότέ. οι δρόμοι όλοι δικοί μας. μην σε ξεγελάνε αυτοί με τις στολές, υπάλληλοι, κακοπληρωμένοι, βγάζουν ότι δεν μπορούν στο ΄΄χέρι πάνω χέρι κάτω χέρι΄΄,μην τους φοβάσαι. . . το πολύ πολύ να σε σκοτώσουν ή να σου γδάρουν την ψυχούλα για 2 3 βράδια. . . δεν τους φοβάμαι. . . είδα τον θάνατο να μου κλείνει το μάτι 2 3 4 5 φορές. . . οπότε. . .

οι βραδιές είναι επικίνδυνες.΄αν μπερδέψεις αυτά που γράφεις με αυτά που ζεις, τότε μωρό μου είσαι καμένο χαρτί. . .΄΄το δέχομαι. η λάμψη του θα αξίζει. λογάκια και πράξεις. λογάκια και πράξεις ανομολογητές. ΄΄ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΑΜΕ΄΄. . . .

η Αθανασία βρίσκεται στην σκανδάλη του κερατά που σε σημαδεύει, σε εκείνον που δηλώνει άνθρωπος, στην κοπέλα που ουρλιάζει υστερικά και με ματιά της σε σκοτώνει, στα αισιόδοξα φασαριόζικα πλήθη που αλλάζουν τον κόσμο και οι βασανιστές γελάνε. . .

γέλιο. . .ρωτάνε τον Μπουκ. . .-Ποιος συγγραφέας σ΄ αρέσει; - ο Σελίν. . . γιατί τον ξεκοιλιάσανε και αυτός γελούσε. . . έκανε ακόμα και τους δήμιους του να γελάνε. . .

μια παράξενη βραδιά που τίποτα πια δεν είχε σημασία. . . αγωνίστηκα να πεθάνω. . . ξάπλωσα
και τα κουτιά από τις ασπιρίνες δίπλα μου να με κοροϊδεύουν . . άκουσα όμως τον Ρ. να μου λέει. . . ΟΧΙ...ΟΧΙ...ΕΔΩ....ΕΔΩ... ΕΔΩ..... - και έζησα . . . από μια κραυγή ζω. . .από μια αλήθεια υπάρχω. . . άλλοι υπάρχουν από μια παρεξήγηση, από μια λάθος συνεννόηση. . .απο καπότα δωρεάν δείγμα. . . άλλοι από συμφέροντα. . . Ένας από μια αλλεργία που η μάνα του είχε στους αγγέλους και στους κρίνους. . .

και τώρα. . . . . ΕΔΩ. . . .ΕΔΩ...ΕΔΩ. . . .

σε ποιον ανήκει η Ναυαρίνου;

. . . με την στον τοίχο πλάτη μουρμούριζε. . .Βολεύει να σε στήσουν στο τοίχο. . .τουλάχιστον δεν μπορούνε να σε μαχαιρώσουν πισώπλατα . . .Μάλλον στα συμφέροντα της Am me steiles ή της Malamo (όπως Alamo), εκεί που ανήκε παλιά ά ά ά η ψυχούλα μας - έπρεπε να την βρέξω πριν την πετάξω στο χαρτί. εκεί φωσφορίζει στο σκοτείνο φόντο. ο Σερβιτόρος με ύφος ζητούσε τον λογαριασμό. ο Χάρος τα είχε γράψει όλα. τίποτα κερασμένο. χώρια αυτά που έβαλε καπέλο. ντροπή. ένας Θάνατος υπερχρεωμένος.στο τέλος δεν θα μπορούμε ούτε να πεθάνουμε ούτε να αυτοπυρποληθούμε οι βραδυφλεγείς φτωχομπινέδες. . .

. . . καμιά μπύρα δεν πρόλαβe να ζεσταθεί / το ποίημα στα χέρια της σερβιτόρας / ο Τσίβο να μου πασάρει μυθολογία Κθούλου / μια γρατζουνισμένη σελίδα στο τεφτέρι με τα χρέη. . .

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΙΜΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ

ΚΡΑΥΓΗ ΝΑ Σ΄ ΑΓΑΠΗΣΩ

( ο θεός νεκρός

να αγναντεύει ζωντανούς

ηλίθιους

πραγματικους )

ζωγράφισα ένα λουλούδι

που δεν μαράθηκε

ποτέ

ζωγράφισα μια κοπέλα

που δεν έφυγε

ποτέ

ζωγραφίσα το πρόσωπο μου

να χαμογελά

. . . . . . .

απο το αρχείο του Ν.

οι Ανοιχτόμυαλοι να ανοίγουν κεφάλια
καιρός να σπείρεις πτώματα και λίρες
δύσκολος καιρός σου λέω
και δυσκοίλιοι να ορίζουν το κέφι

αν υπάρχει κέφι

αν έχεις κέφι

και φωνή

να φωνάξεις

΄΄ΕΔΩ. . .ΒΟΗΘΕΙΑ΄΄.

εμμονές

με τα ποτήρια υψωμένα όλοι ευχόντουσαν για κάτι που δεν υπήρχε, για κάτι που δεν υπήρξε ποτέ. . .σαν προσευχή ένα πράγμα. . . και γελούσα γελούσα ενώ δίπλα μου μ΄ έλεγες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ. . . - μα ποιός κερατάς γελάει πια με τα αστεία. . . που βλέπει κάτι αστείο; όποτε στρέφεσαι στα δίπλα που με κέφι και φιλότιμο κάποιοι που δεν γνωρίσαμε ποτέ τα τακτοποίησαν όπως τους βολεύε. . . πως το λένε στα super market των ιδεολογιών; τάξη πραγμάτων. . . το αστείο όμως υπάρχει παντού. . . οτιδήποτε να ξεγυμνώσεις, να ξεφλουδίσεις θα βρεις μέσα το αστείο, το γελοίο. . .μην περιμένεις να λαμπυρίζει . .σκόνη είναι. . . ελεύθερη . . .

REPENT REPENT REPENT. . . άκουσα σε ένα τραγούδι για το μέλλον.