Γράμμα στην Ζυστίν 14

ένα παιδί με μακρυά μαλλιά
που ίσως το σκοτώσουν
και κάποιος με όνειρα
που ίσως διοριστεί.

( όλα θα γίνουν
μην το γελάς )

η μόνη μου περηφάνια
και ντροπή
είναι ότι καπνίζω
τα πιο ακριβά
( και νόμιμα και νόμιμα )
τσιγάρα.

ο Ντίνος χαμογελά ο Νίκος δεν μιλά ο Τάσος μετράει τρίχες η Έλενα πετάει και ο Σταύρος την σημαδεύει - Τασάκια έτοιμα να κάνουν εμετό από τα αποτσίγαρα Ζυστίν. Κανείς δεν σκέφτεται να τα ξαλαφρώσει. Κανείς. Μόνο εγώ. Τι Φιλανθρωπικός Εγωισμός.

Για αυτό μ΄ αγαπάς. . .

Πνευμόνι Σαξόφωνο Κρασάτο.

έβηξα.

ήρθε δίπλα μου.

- Καρκίνος, έ;

- Άντε και γαμήσου ρε Καργιολόπουστρα.

ο Κόσμος συμπαγής και πολυσύνθετος και τα πνευμόνια μου σαν την Πτολεμαΐδα. Αν βρούνε κανένα κομμάτι λιγνίτη, θα το βγάλω στο εμπόριο. Όμως ο βήχας μου και το ροχαλητό της Verreggaria ήταν ντουέτο ακαταμάχητο. Έφυγα ξημέρωμα από εκεί. Ψιθύριζα ένα ωραίο του Καζαντζίδη. ΄΄Αλλοτινές μου εποχές / Αλλοτινοί μου Χρόνοι. . .΄΄. Είχε κρύο. Τα χέρια μου ήταν και είναι άσχημα και για αυτό κάτι άσχημο θα χαϊδεύω και εκείνο θα ανταποκρίνεται.

Εντάξει. Τραβάς μια διαγώνια Γραμμή. Αρχή. Δεν θα γράψω ξανά την λέξη Θάνατος. Θα την αφήσω μακρυά από μένα αλλά το ξέρω. . . Θα γυρίσει μόνη της πίσω και θα τα ξαναβρούμε.

Διαβάζω τα κείμενα σου. Στο δρόμο βλέπεις Ποιητές. Έτσι σε είχα δει και εγώ. Εσύ δεν με είδες. ήμουν σε ένα στενό και χάζευα τα ζευγάρια. δεν τα πλησίασα. δεν ήθελα να χαλάσω την εικόνα. κρατάω τα καλύτερα χαρτιά για το τέλος. με κάτι πιστοποιητικά και εξετάσεις θα παίζω το παιχνίδι τους. Έτσι είναι. Αν είσαι ψιλομεταχειρισμένη κατασκευή μαθαίνεις αλλιώς να λειτουργείς.

είμαστε ευαίσθητοι. μας κοιτάζουν τα άστρα και μας βλέπουν σαν ευχές. μας κοιτάζουν ανθρώπινες μάζες και μας βλέπουν σαν ορεκτικά. είμαστε ευαίσθητοι, οι ψυχές μας είναι κρεμάστρες και η οργή μας καρμανιόλα.

να σας μαζέψω όλους όπως θέλω. να στρώσουμε ένα στρόγγυλο τραπέζι. καθισμένοι όλοι. ίσοι και ανισόρροποι.

Συνεχίζω. . . να μαζέψεις τα κείμενα σου και να ταΐσεις την θάλασσα για δούμε Φουρτούνες ή να τα αφήσεις να πετάξουν - Ομορφιά σε συσκευασία τσέπης.

. . . . .

Ο ΝΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ - ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ
ΕΔΩ - ΚΑΙ ΑΣ ΧΑΘΩ. . . - πάει και τελείωσε.

να εκδίδεις ποιήματα ή κορμιά ;

( και όμως υπάρχουν
κορμιά ποιήματα
και σελίδες νεκροταφεία
έρωτες τυχάρπαστοι
αστείοι μάτια μου
και στο τέλος νεκροί
σαν πίνακας
και ζωντανοί ως στίχοι
σε ντουβάρια έτοιμα να πέσουν. . . )

Αναφορά + Ρομαντζάδα

Αναφορά

βάζω το δόγμα στο πέτο και το λουλούδι στο στόμα / δεν μιλάω / ΕΙΜΑΙ (μαλάκας) / ΓΝΩΡΙΖΩ (τίποτα) / ΚΑΝΩ ( τα πάντα ) / ο παππούς με τα άηχα λόγια του λέει ΄΄Αν πεθάνω πόση άδεια δικαιούσαι ; ΄΄ / μοναδική προσφορά ενός ανθρώπου που δεν έδωσε και πολλά πράγματα / μα τον έχω στα υπόψιν.

Ρομαντζάδα

αγροτική οικογένεια, εσύ καλλιεργημένη, ασχημούλα ομορφούλα δεν ξέρω - κάποια πράγματα δεν μ΄ αφήνουν να ξεχωρίσω ομορφιές και ασχημίες, μόνο κάποια μεγέθη και λίγους ήχους. ξεβαμμένο χακί φρέσκο κρέας εγώ κρασάτο, είχε και φεγγάρι ( ακούς Β. ; ). Είπες ΄΄ΕΙΣΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ΄΄. Με καταλαβαίνεις τσακαλάκι μου.
Ναι, η τρυφερότητα είναι το χόμπι μου και το Δράμα μεροκάματο. Δίνεις και Παίρνεις. Σαν ψίθυρο από κάποιον κάπου άκουσα ότι εντός της θητείας ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ, ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΟΛΛΑΝΕ....σαν καριόλες ευαίσθητες απέναντι στο Επιβήτορα τους. εσύ όμως ήσουν στις στιγμές που έμειναν και γεμίζουν με γεμίζουν με γεμίζουν.

Στην Μάχη* της Θήβας

Σε ζηλεύω
όμορφε άνθρωπε
επειδή στην τόση παγωνιά

εδώ γύρω
εσύ νιώθεις.

*το γυναικείο όνομα