Πνευμόνι Σαξόφωνο Κρασάτο.

έβηξα.

ήρθε δίπλα μου.

- Καρκίνος, έ;

- Άντε και γαμήσου ρε Καργιολόπουστρα.

ο Κόσμος συμπαγής και πολυσύνθετος και τα πνευμόνια μου σαν την Πτολεμαΐδα. Αν βρούνε κανένα κομμάτι λιγνίτη, θα το βγάλω στο εμπόριο. Όμως ο βήχας μου και το ροχαλητό της Verreggaria ήταν ντουέτο ακαταμάχητο. Έφυγα ξημέρωμα από εκεί. Ψιθύριζα ένα ωραίο του Καζαντζίδη. ΄΄Αλλοτινές μου εποχές / Αλλοτινοί μου Χρόνοι. . .΄΄. Είχε κρύο. Τα χέρια μου ήταν και είναι άσχημα και για αυτό κάτι άσχημο θα χαϊδεύω και εκείνο θα ανταποκρίνεται.

Εντάξει. Τραβάς μια διαγώνια Γραμμή. Αρχή. Δεν θα γράψω ξανά την λέξη Θάνατος. Θα την αφήσω μακρυά από μένα αλλά το ξέρω. . . Θα γυρίσει μόνη της πίσω και θα τα ξαναβρούμε.

Διαβάζω τα κείμενα σου. Στο δρόμο βλέπεις Ποιητές. Έτσι σε είχα δει και εγώ. Εσύ δεν με είδες. ήμουν σε ένα στενό και χάζευα τα ζευγάρια. δεν τα πλησίασα. δεν ήθελα να χαλάσω την εικόνα. κρατάω τα καλύτερα χαρτιά για το τέλος. με κάτι πιστοποιητικά και εξετάσεις θα παίζω το παιχνίδι τους. Έτσι είναι. Αν είσαι ψιλομεταχειρισμένη κατασκευή μαθαίνεις αλλιώς να λειτουργείς.

είμαστε ευαίσθητοι. μας κοιτάζουν τα άστρα και μας βλέπουν σαν ευχές. μας κοιτάζουν ανθρώπινες μάζες και μας βλέπουν σαν ορεκτικά. είμαστε ευαίσθητοι, οι ψυχές μας είναι κρεμάστρες και η οργή μας καρμανιόλα.

να σας μαζέψω όλους όπως θέλω. να στρώσουμε ένα στρόγγυλο τραπέζι. καθισμένοι όλοι. ίσοι και ανισόρροποι.

Συνεχίζω. . . να μαζέψεις τα κείμενα σου και να ταΐσεις την θάλασσα για δούμε Φουρτούνες ή να τα αφήσεις να πετάξουν - Ομορφιά σε συσκευασία τσέπης.

. . . . .

Ο ΝΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ - ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ
ΕΔΩ - ΚΑΙ ΑΣ ΧΑΘΩ. . . - πάει και τελείωσε.