Αγάπη ; volume 3

- Γιατί είσαι τόσο κενός ;

- Για να έχεις χώρο να χορεύεις.

King of The Crazy Hot Dogs

με ξύπνησες. κρύωνα και σου ζήτησα να με σκεπάσεις. έπεσες και με πλάκωσες. ψιθύριζες κάτι που δεν μπορούσα να βγάλω νόημα τί.τα μαλλιά σου ήταν βρεγμένα. τα μάτια σου ξερά και γυάλιζαν . .

-ΕΕΕΕ, όλη η εικόνα είναι ένα γαμημένο κλισέ . . δεν μου αρέσει.. . . μυρίζει φορμόλη από μπουκάλι ρομαντικού νεκρόφιλου. . .γράψε κατί χαριτωμένο ή έξυπνο. -

-Ας έχεις τις ιδέες και τα ιδανικά σου, αρκεί να μην με ενοχλούν τις ώρες κοινής ησυχίας.

- λατρεμένε μου ηλίθιε. . . -

Αγάπη ; volume 2

- Γιατί είσαι τόσο κυνικός ;

- Γιατί αγαπάς τα σκυλιά.

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΙΑΝΟΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Έλα στο σπίτι να γράψουμε ποιήματα,
Με χίλια βιολιά να παίζουν αληθινό ροκ,
Η νύχτα διπλή δίχως σταθμό,
Μ’ όλα τα μίλια της μηχανής και του χρόνου στο φουλ
Έλα, με το τζιν να ποτίζει το μεδούλι του νου,
Έλα στο σπίτι να γράψουμε τρελλά ποιήματα,
Θυμάμαι που μού το ‘λέγες τόσες φορές
Και σ’ άκουγα στο βάθος της πολυκατοικίας
Οδός Βασιλίσσης Όλγας 118,
Με τα πατζούρια κλειστά, μέρα μεσημέρι,
Για να μην μπαίνει το φως του καλοκαιριού
Στο πικ απ ο Σαχτούρης να διαβάζει ποιήματα
Και εσύ να μεταφράζεις τους απόβλητους ποιητές σου,
Μαγεμένος πίνοντας μαγεμένος ως το άλλο πρωί,

Με τη ζέστη να ξεραίνει τις λέξεις μας
Με το μαγιό εσύ, με τους πόρους σου ανοικτούς
Για να μπαινοβγαίνει ελεύθερα το σκοτεινό αλκοόλ της μοίρας
Με το τηλέφωνο κατεβασμένο,
Σε πόναγε το κουδούνισμα απ΄ το υπερπέραν,
Στο μικρό χολ οι εφέστιοι θεοί σου μαχαιρωμένοι
Με το στιλέτο που έκοβες τις σελίδες και τις φέτες της ζωής σου,
Τ΄ άδεια μπουκάλια στο πάτωμα, σφυρίχτρες του θανάτου,
Μου τελείωσαν τα τσιγάρα, μου τέλειωσαν οι στίχοι,
Έλα να γράψουμε άλλα ποιήματα
Έχω Johnie Walker σήμερα,
Με πήρες προχθές τηλέφωνο εδώ στο Μανχάταν,
Μου’ πες θα’ ρθεις Χριστούγεννα
Κι εγώ σε πήρα όπως πάντα στα σοβαρά,
Θα’ χουν μεγαλώσει πολύ τα γένια σου
Θα ‘ χεις γκριζάρει κι εσύ Αλέξη,
Θα πάμε βόλτα στην Πέμπτη λεωφόρο
Δε θα βρέξει καθόλου εφέτος, στ’ ορκίζομαι Αλέξη,
Δε θα λιώσουν πότε τα χέρια σου και τα ποιήματά σου,
Νόμιζα ότι σε είδα χτες στο δρόμο,
Ότι μου ‘ κάνες τάχα έκπλήξη
Κι έψαχνες να με βρεις στην πόλη.
Φώναξα, τράβήξα κάποιον απ’ τον ώμο
Γύρισε και με κοίταξε ένα μελαχρινό αγόρι
Είχε τα μάτια σου,
Αλέξη πάρε με στο τηλέφωνο
Για να χω έτοιμο το καλύτερο ουίσκυ που κυλλά εδώ
Θα φτιάξω και το μαγνητόφωνο για να μου διαβάσεις
Τα καινούρια σου ποιήματα, αυτά που λες
Τα «πέντε χρόνια στο σκοτάδι»,
Θα φτιάξω και το μικρό μου τρένο
Για να γυρίσουμε πίσω μαζί στην Σαλονίκη.

Γιώργος Βέης

25 Δεκεμβρίου 1985

Κυριακή

Ασε τον κόσμο στη χαρά του
κι έλα, ψυχή μου, να σου πω,
σαν τραγουδάκι χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.

Κώστας Καρυωτάκης

1.

είμαστε στον προθάλαμο. Μέσα σου μια ταινία με πρωταγωνιστές αγάλματα ρουφιάνους που δείχνουν που δείχνουν - όλοι καλοί οι άνθρωποι τις αργίες, μια Κυριακή το πνεύμα θα ανταλλάξω με ένα όμορφο παλτό και θα πετάξω κάτι στίχους σωσίβια σε μια θάλασσα γκαστρωμένη και το κτήνος και η Κυρία που μύρισε το Κρίνο και πρήστηκε η Κοιλιά της και γέννησε ένα Χρήστη και θα κουνάω στην αποβάθρα του Τραίνου το μαντήλι - παλαιολιθικές συνήθειες - και θα ακούγεται στο βάθος ο σκοπός από κάποιο Βαλς και με το χέρι υψωμένο θα μου λες ότι underground, το πραγματικό underground είναι μόνο οι νεκροί και θα ΄χείς δίκιο, άχρηστο δίκιο, άσχημο δίκιο, δίκιο που ταιριάζει πουθενά με τους έρωτες δίπλα από το καθιστικό και απέναντι από το πράσινο φωτιστικό που έκλεψες και με κόπο κουβάλησες σπίτι.

2.

τριάντα μερόνυχτα αντοχή να πίνεις μέχρι να λιώσουν τα χείλη σου απάνω στο ποτήρι. να ξασπρίσει η καρδία σου.

3.

άλογα γαλάζια και κόκκινοι γάτοι

κοιμούνται στο κρεβάτι

άλογα γαλάζια και κόκκινοι γάτοι

κοιμούνται στο κρεβάτι

μου.

4.

μακριά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . μου.

Αισιόλοξος

ακούγοντας μουσική / με ανθρώπους / τους νεκρούς μου ανθρώπους / που δεν ξέρουν να γράφουν νότες / που δεν ξεχωρίζουν τα χρώματα / μόνο το μαύρο / και το άσπρο / εσένα και εμένα /
. . . έρχονται να σκοτωθούν έτοιμοι / οι ερωτευμένοι / με έρωτες κατάκοιτους / με έρωτες ξεφλουδισμένους / με έρωτες που έχουν στρατοπεδεύσει / απέναντι από την πόρτα σου.

μηχανεύσου την ζωή σου

άσε το μέτρημα στις μηχανές

ευτυχία μια στιγμή σου

και η ζωή σου πολλές.

Αγκυλωτή Καύλα. . .

. . .είναι Ναζί και κάνει νάζια.

Αγάπη ;

- Γιατί είσαι τόσο ρηχός ;

- Για να πατώνεις εσύ.

όταν δεν απαντάς. . .

ζέστη

και ο θάνατος μοιάζει να έχει κέφια

ένα κουδουνίσμα που ξεψυχάει

σσσσσσσ.......

είναι αγάπες τηλεφωνικές

είναι καρδιά πάνω σε μάρμαρο

είναι τρελού το σάλπισμά της νίκης

ποιάς νίκης ;

όταν τα σώματα είναι σιωπιλά

.........................................

5μιση το πρωί

στον ΄΄απο δώ και. . .΄΄ Πάνο

( πως λέμε στον ΄΄εξω απο ΄δώ )

η συζήτηση ήταν πάνω κάτω σαράντα τσιγάρα

και η υποκρισία η καλλιτεχνάζουσα το πρώτο πιάτο

και το μεροκάματο μεροκάματο

/ είμεθα κατά συνείδηση προλετάριοι

και οι τσέπες μας ομοφυλόφιλοι άνευ συμφέροντος

και συντρόφου /

ελπίδα θερινή - ένα πικάπ και ένα εισιτήριο -

τίποτα παραπάνω

και το μόνο που έφτανε ψηλά
ήταν ο καπνός απ΄ τα τσιγάρα
και όσοι καίγονταν από ΄δώ και κάτω.

Πσεύτης μια ζώη

αόριστο το χρώμα

αόριστα τα λόγια

ευσυνείδητη μετριοπάθεια μέχρι το βόλεμα

- και ένα ΄΄γιατί όχι;΄΄-

στρατευμένο πένθος στην σειρά

η ψήφος και ο κακός ψόφος

ο κόλπος η κάλπη το κόλπο

τίποτα δεν είναι τυχαίο


δεν σε ξεγελώ με τίποτα

και όλα μένουν λέξεις - και στο ενδιάμεσο εξετάσεις . . . -

Ἀρζεντίνα

Τὰ κύματα τῆς θάλασσας
μοῦ τό ῾πανε
αὐτὴ ἡ νύχτα μένει
γιὰ αὔριο ποιὸς ξέρει

Ἔλα πουλί μου νὰ πᾶμε στὴν Πέραμο
στὴν Ἀρζεντίνα νὰ βρεθοῦμε
φωτιὲς νὰ δοῦν τὰ πέλαγα
πὼ πὼ χαρὲς τ᾿ ἀστέρια

Κι ὁ ζῶν-νεκρὸς τῆς μνήμης μας
μιὰ πτήση στὸν αἰθέρα
στὸ χάος καὶ στὸ ὄνειρο
ἀπελπισιὰ χορτάτος

Στίχοι-Μουσίκη : Αργύρης Μπακιρτζής

3 Φάσεις ( ουδεμία σχέση με Φασίστες )

Τρείς με Πέντε

τραγουδούσες το Yesterday και θυμήθηκα το Yesterday is here / Τραγούδια που μας μοιάζουν ή που θα θέλαμε να μας μοιάζουν / θέλουμε πολλά / έχουμε αυτά που θέλουμε ; / και όμως θέλουμε αυτά που έχουμε / ακόμα και όταν μας πονάνε / ακριβός ο πόνος / και το ράδιο να παίζει στην διαπασών Καζαντζίδη / τις ώρες κοινής ησυχίας . . .

Εξηκονταρχία Πρεβέζης

Καλοκαίρι - Πρέβεζα, στην αμμουδιά σπαρμένα ζευγάρια και τσιγάρα και μπουκάλια / σαν χωράφι κεφιού και έρωτα / και κάπου εκεί σαν ζιζάνιο -Bad Seed - ανάμεσα σε μια Αφροδίτη Μεθυσμένη και μια Αλεξάνδρα Κοιμισμένη / και γύρω γύρω συμπαθή Μέταλλα / και το Φεγγάρι / και η Θάλασσα / και είναι πράγματι ωραία.

Αγάπη με Τρία Χέρια και Τέσσερις Καρδίες

μοιάζεις με ένα παράφρονα Πιανίστα με Τρία Χέρια και Τέσσερις καρδιές που έπαιζε κάθε βράδυ το ίδιο κομμάτι / ένα κομμάτι που συνέθεσε στο προθάλαμο ενός πορνείου με ακριβές, καλόγουστες ταπετσαρίες / και μια Τσατσά που διάβαζε την Καινή Διαθήκη πριν κοιμηθεί / ο Πιανίστας όταν έπαιζε αυτό το κομμάτι / ακόμα και τα σανίδια του πατώματος του δωματίου κλαίγανε / και πάντα έπαιζε με τα δύο χέρια / με το τρίτο χάιδευε / εκείνη που αγαπούσε / που το κορμί της ήταν πλήκτρα που χόρευαν.

Παραλία και ερωτευμένοι / έρχονται οι ζέστες / και ψάχνω ένα τρόπο να κάνω το χρόνο μου εμπορεύσιμο / μια κοπέλα άνευ αλκοόλ πιο πέρα / ξεχωρίζει βιβλία / δεν πρέπει να καπνίζει / ίσως να την δέρνει ο πατέρας της / όταν αργεί σπίτι / μπορεί και όχι / μεγάλο πράγμα να βρείς κάποιον να ξεσπάς / είτε μίσος είτε έρωτα / και να έχεις δίκιο . . / σπουδαία ανακάλυψη το δίκιο.

Έπειτα περίπατος / Πλατεία Ναβαρίνου / Κεντρί / Οδός Πανός / Αφιέρωμα Στην Κατερίνα Γώγου / - Καπνός Πάνω απο την Γραφομηχανή, δίπλα το ποτήρι, Χαμόγελο -/ θα σκοτωθούμε / δεν πάει άλλο . . .

Σαχτούρης δια στόματος Σαδίκη : Είχα έρωτες, είχα μάχες και παραφύλαξα στις γωνιές.

Σε κάθε αποτυχία μου / ήμουν αισιόδοξος / και αυτό δεν είναι λίγο / αλλά ούτε και σπουδαίο / το θέμα είναι ότι ήμουνα. . .

αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μόνο τα δακρυγόνα / προκαλούν πραγματική συγκίνηση.

4 επόχες

1.

φιλιά χωρίς θόρυβο

σαν να πυροβολείς

στο κέντρο της ερήμου με σιγαστήρα

και ράγες που οδηγούν στο Άουσβιτς ή στο κρεββάτι σου

2.

συγνώμη

3.

αδέσποτοι οργασμοί

ζητούνε διαχειριστή

4.

- το φεγγάρι είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά

εσύ λίγες εκατοντάδες

το φεγγάρι όμως το βλέπω

εσένα όχι.

- ναι αλλά στο φεγγάρι δεν θα πας ποτέ. . .

- ( χαμογελάει)