Κυριακή

Ασε τον κόσμο στη χαρά του
κι έλα, ψυχή μου, να σου πω,
σαν τραγουδάκι χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.

Κώστας Καρυωτάκης

1.

είμαστε στον προθάλαμο. Μέσα σου μια ταινία με πρωταγωνιστές αγάλματα ρουφιάνους που δείχνουν που δείχνουν - όλοι καλοί οι άνθρωποι τις αργίες, μια Κυριακή το πνεύμα θα ανταλλάξω με ένα όμορφο παλτό και θα πετάξω κάτι στίχους σωσίβια σε μια θάλασσα γκαστρωμένη και το κτήνος και η Κυρία που μύρισε το Κρίνο και πρήστηκε η Κοιλιά της και γέννησε ένα Χρήστη και θα κουνάω στην αποβάθρα του Τραίνου το μαντήλι - παλαιολιθικές συνήθειες - και θα ακούγεται στο βάθος ο σκοπός από κάποιο Βαλς και με το χέρι υψωμένο θα μου λες ότι underground, το πραγματικό underground είναι μόνο οι νεκροί και θα ΄χείς δίκιο, άχρηστο δίκιο, άσχημο δίκιο, δίκιο που ταιριάζει πουθενά με τους έρωτες δίπλα από το καθιστικό και απέναντι από το πράσινο φωτιστικό που έκλεψες και με κόπο κουβάλησες σπίτι.

2.

τριάντα μερόνυχτα αντοχή να πίνεις μέχρι να λιώσουν τα χείλη σου απάνω στο ποτήρι. να ξασπρίσει η καρδία σου.

3.

άλογα γαλάζια και κόκκινοι γάτοι

κοιμούνται στο κρεβάτι

άλογα γαλάζια και κόκκινοι γάτοι

κοιμούνται στο κρεβάτι

μου.

4.

μακριά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . μου.