Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

σου γράφω απόψε απο το λάκκο μου / και όχι απο ανάγκη


Για να αναστηθείτε, πρέπει πρώτα να πεθάνετε. . .
πεθάναμε αμέσως σαν μαλάκες
αλλά δεν μας ξύπνησε κανείς. . .
( κάθε μέρα όμως βλέπω τους δείκτες να γυρίζουν / σαν ιπτάμενοι δίσκοι με ποτά μπόμπες ναπάλμ /κοπέλες να ξεφυσάνε από τα σκέλια τους/ να βρέχει / τον Τραΐανό οπλισμένο με τσιγάρα να μεταφράζει Μπουκόφσκι / και τις προτιμήσεις μας να αποκτούν όλο και λιγότερο υλική υπόσταση και καθόλου σημασία )
εύχομαι όμως
να με ξυπνήσεις εσύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: