Αυτοί είναι. Είχες χάσει την ελπίδα κι έλεγες και σε λίγο θα σε φτάσουν που πας μονάχος εκδρομή οι δρόμοι έξω από τις πόλεις είναι ερημικοί χάνονται μέσα στα βουνά και δεν υπάρχει γι΄ αυτούς θάλασσα δεν υπάρχει να χυθούν νικημένα δέντρα χαίρεσαι λάμψη κι άσπρο πλατύ φτερουγίζει στον ίδιο δρόμο και ξέρεις πως δεν έρχονται για σένα και δεν έρχονται για κανέναν και πότε δεν ήρθαν έρχονται με φωνές πόσες φωνές στα τεντωμένα τους χέρια χαίρεσαι και χαίρεσαι και σφίγγεσαι ν΄ αντέξεις στην ένωση σας γι΄ αυτήν την έχεις ώρα εκδρομής τα ψηλά χόρτα κι ο ήλιος τα δέντρα τα βουνά ο ουρανός οι κόκκοι του χώματος ευτυχισμένες πατημασιές ζώων ένα κλαδί κι ένα χαρτί ο στύλος κι ένα κρανίο αρνιού η εληά τα σύρματα μητέρα μου. Θ΄ αναπαυτείς πάνω στις γροθιές τους μ΄ εμπιστοσύνη με φωνές
Όποτε κι αν ερχόταν πάντα υπάρχει αυτός κι αν ερχόταν πάντα θα έβρισκε αυτόν που πάει μονάχος εκδρομή.
Γιώργος Χειμωνάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου