για την Κατερίνα Γώγου - απο τους φίλους της

΄΄Να ονειρεύομαι, απ΄ το παράθυρο

να ταξιδεύω, να μπαίνω μέσα σου,

να καταστρέφομαι και να πεθαίνω.

Η σωτηρία μου είναι ό ΘΑΝΑΤΟΣ

και το ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ, να μπαίνω μέσα σου,

να καταστρέφομαι και να πεθαίνω. . .΄΄

Δεν θ΄ αφήσω το εαυτό μου

να σε ξεχάσει. Σου το ορκίζομαι.

Αυτό δεν θα γίνει ποτέ.

Και ας το πληρώσω ακριβά.

Αξίζεις. . .

( 2/491 - 5/9/94 )

- - -

Κατερίνα Γώγου, σε ποιους κόσμους

και σε ποιες θάλασσες να ταξιδεύεις τώρα;

Άραγε άξιζε τον κόπο η αυτοκτονία σου;

Μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.

Μακάρι να γινόμουν φίλη σου.

Τουλάχιστον θα είχες παρέα και εμένα

στο στερνό ταξίδι που διάλεξες.

Ούτε κι εγώ αντέχω πια

Μισώ την κωλοζωή

Κανένα καλό.

Δεν αντέχω.

Πνίγομαι.

- - -

Καιτούλα,ΖΕΙΣ !

και μάλιστα στις καρδιές μας. . .!

ΣΔ-. . .

- - -

Η Κατερίνα Γώγου

θα ζει για πάντα !

Είναι μια απ΄ αυτούς τους λίγους ανθρώπους

που μίλησε για την σκατίλα αυτού

του κόσμου.

ΣΚΑΤΙΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ

ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΑΥΤΟΥΝΟΥ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΚΟΡΔΑ,

ΠΟΛΛΑ ΣΚΟΡΔΑ. ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΟΡΔΑ ΟΛΩΝ

ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Γ.Ι.

*σημειώσεις πάνω σε ένα αντίτυπο

της ποιητικής συλλογής της Κατερίνας Γώγου

΄΄Ο ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΠΑΓΩΜΕΝΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ΄΄

που δανείστηκα από την Βιβλιοθήκη του Δήμου Θεσσαλονίκης.

ας σημειωθεί ότι η Κ.Γ. είχε πει σε συνέντευξη της στον Δημήτρη Γκιώνη για το

βιβλίο αυτό ότι ''[. . .] Αφήνω να πει ο καθένας το δικό του. Γι΄ αυτό έχω λεύκες κόλλες,

για να μπορούν να ζωγραφίσουν, να γράψουν κάτι δικό τους. Είναι λίγο σαν τετράδιο.

Έτσι το ήθελα.