όξω από φαλαφατζίδικο ψες

-. . . είναι αυτός με το μπιστόλι στο χέρι που θα αυτοπυροβοληθεί όπου να ΄ναι και το ξανασκέφτεται, ρίχνει μια ματιά στο μπιστόλι, μια στο διπλανό του που του φωνάζει ΜΗΗΗ, ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ και πυροβολεί αυτόν.

- Τον μη μη.

- Ναι.

- Γιατί;

- Επειδή κάνει πολύ φασαρία.

- Και αυτό θα γίνει ταινία;

- Μια σκηνή μαζί με άλλες.

- Γιατί δεν κάνεις ένα ντοκιμαντέρ για τους υπαλλήλους της Βουλής; Όχι όλους. . . Εκείνους τους αξιαγάπητους που αφήνουν το νεράκι στο βήμα.

- Λες;

- Θα σκίσει. Αν ψήσεις και κανέναν να ρίξει λίγο καθαρτικό ή καμιά μασέλα μες στο ποτήρι.

- Ή χρυσόψαρα με την μνήμη τους που διαφημίζουν. Λες και αυτοί θυμούνται τα πάντα.

- Και ποιον θα σφάξετε να βρείτε τα λεφτά;

- Χωράφι, όχι άνθρωπο.

- Πάει καλά. Φεύγω τώρα. . . Σε έχω κλείσει με τον άλλο, αν πεθάνω πρώτος, να κουβαλήσετε την κάσα. Εσύ κοντούλα, ο άλλος ο γαμογελαστούλης στο καρότσι του το χειροποίητο. . . Θα βρω και δυο ψηλούς. Θα γελάσει κόσμος. . . Αν με αδειάσετε κιόλας. . . Και μην ξεχάσεις. . . Αν πετύχεις καμιά που να θέλει λευκό γάμο, μέσα. Μπορεί να αριβάρει και έρωτας.

- Έγινε. Καληνύχτα.

- Καλήνυχτα.