ενώ έλειπε ο τρίτος

- Κάτι κωμωδίες, αδήλωτες, μέχρι να τις ξεψαχνίσουν, καριολίκι από τα παρασκήνια, μαριονέτες που ακροβατούν με στιλ στα σκοινιά - θηλιές, οδοντικό νήμα - και
κάτι προηγουμένως δράματα ασήκωτα για έναν - αν μαζευτούν πολλοί μοιράζεται το πράμα/δράμα - μέχρι να σκάσει ένας από το πουθενά, με ένα αλεξικέραυνο στο κεφάλι και με την βλακεία στην μούρη και ρωτάει τι ώρα θα φάμε; γιατί τρωγόμαστε; αυτός εκεί, εκεί μωρέ, ο μυστήριος, γιατί θέλει να μας σκοτώσει; 
- Ε, γιατί εμείς είμαστε εδώ.
- Αντιλαλούν τα αρχίδια.
- Κουνάνε και το δάχτυλο.
- Γιατί δεν ξέρουν που να το βάλουν.
- Γιατί δεν έχουν που να το βάλουν.
- Της παλιάς σχολής.
- Δηλαδή;
- Πληρωνόντουσαν σε δραχμές.
- Α, αυτοί που είχανε τις πόρτες τους ανοιχτές.
- Γιατί δεν είχαν τίποτα της προκοπής για να τους κλέψουν.
- Δώσε κώλο στην οργή φωνάζουν τώρα.
- Ευτυχώς είμαστε εδώ.
- Καλύτερα και από καλά.
- Και δεν κοροϊδεύουμε και κανέναν.
- Το πολύ πολύ να χωθούμε σε καμιά τσέπη.
- Ίσα ίσα να μας ζεστάνει η φόδρα.
- Να την ζεστάνουμε και εμείς
- Μετά πάλι χαμαλίκι και χαρά.
- Και χαράμι όλα.
- Και χάραμα από την χαραμάδα.
- Και χαρακίρι και προτελευταία λόγια.
- Ουουουουου. . .
- Σκάσε, θα μας φολάρουν πάλι.
- Και από μόνοι μας. . .
- Ελεύθερα. . .