4:08

  Φύγανε πολλοί στο στρατό φέτος / ο λούτρινος προβοκάτορας από την Κοζάνη, ο Χτικιάρης Ερωτιάρης με την πρίμα Μπαλαρίνα, ο κύρ - Μους, μείνανε όμως πίσω κάποιοι να ανοίγουν τα σπίτια τους / φιλόξενοι που βγάζουν και μεζέ / που βάζουν νότες από γκρεμίσματα στην σειρά, δίνουν παραγγέλματα ευγενικά, στήνουν σκηνικά και πλάνα, αγχώνονται μέχρι να βρεθεί κάποιο άλλοθι. Τα χέρια μου τρέμουν χωρίς πιάνο, τα μέσα μου είναι μαύρα από το καλοκαίρι του 2007 και στέκομαι, χαζός και τους παρακολουθώ. Δεν πληρώνονται, δεν πληρώνομαι, ΄΄Το σύμπαν γαμιέται΄΄ λέει στα τελευταία η Α. και σηκώνει το ποτήρι. Δεν με σημαδεύει πια, δεν φοβάμαι ότι θα ανατιναχτεί πάνω μου. Είμαστε σαν δυο φωτογραφίες, η μια τυπώμενη, πατικωμένη πάνω στην άλλη.


  Χιούμορ φαφούτικο και μουντά πρωινά. Η τηλεόραση στην διαπασών. ''Δυο εκατομμύρια άνεργοι. . . . Το κατ' ευφημισμόν,Υπουργείο Εργασίας προκηρύσσει  διαγωνισμούς και καλλιστεία. . . Ο πρωθυπουργός νιώθει μόνος. . .  Την είσοδο των γραφείων της ΕΣΗΑ, θα κοσμεί προτομή του Ζαν Πολ Μαρά. . .  Ο Σύλλογος Ανειδίκευτων δίνει χορό στις. . . Καταργούνται εφτά ημιπαρακρατικοί οργανισμοί. . .΄΄.Ο παππούς ψήνει κάφε και προσφέρει βουτήματα. Χθες πληρώθηκε και έχουμε βουτήματα σήμερα. Πρέπει όμως να πάω να δικαιολογήσω απουσίες του ξαδέλφου μου στο Λύκειο. Σβήνω το τσιγάρο πριν μπω στο προαύλιο και στα επόμενα τρία δευτερόλεπτα, τέσσερις μου ζητάνε τσιγάρο.

- Ωραίος. . . Κασσετίνα χρυσή. . . Φέρε, φέρε. . . Κάνω όλες τις μάρκες εγώ. . .
- Είσαι υπερκαρκινικός, ε;
- Ε; Τι λέει;
- Έχεις δει ποτέ γραφείο τελετών, να κοτσάρει ταμπέλα ''Κλειστό λόγω πένθους;΄΄  στην πόρτα; Να πάρε δύο, το ένα για το αυτί.


  Λέω την αλήθεια χωρίς πάθος και φόδρα. Βλακείες με την όκα. Θα με θυμήθουν κάποτε μια στάλα και μετά θα πάνε για σκοποβολή ή για φαΐ. Κουτάλια και όπλα, σε παράταξη. Ναι, το σύμπαν γαμιέται, Αντιγόνη του.

 Στο γραφείο του Λυκειάρχη είναι η κυρία Β., φιλόλογος μου πριν έξι, εφτά χρόνια.

- Βασίλη, τι κάνεις; Απούσιες, ε; Τώρα, τώρα θα τις σβήσουμε όλες. . . Έχω ακόμα τα ποιήματα σου. . . Γράφεις ακόμα;
- Σημειώνω.

  Σημειώνω.

Θ.

   Στην μετεκπαίδευση, στα νέα όπλα, δεν σηκώθηκε κανείς να πει ΄΄Ποιος έκανε την γαμοπαραγγελία για αυτά;΄΄. Όπως πήγαιναν, έτσι φεύγαν. Δεν τα πρόλαβα τα νέα όπλα και τώρα περιμένω την άλλη την τρελή, που ηχογραφεί όλη μέρα, να ρθει να μου μετρήσει τις ανάσες. Πάντα λάθος τις βγάζει και έτσι ζω. Μεταξύ βήχα και πνιγμού.  Θα τα ηχογραφήσει και τα δυο, θα κάνουμε σουξέ. Άλλο ένα εισόδημα μέσα στις αρβύλες.

  Το άλλο μήνα, μια μούντζα χρόνια από την πρώτη ανάρτηση και τρία από την μάχη και την Μάχη της Θήβας, που έπινε όσο μια Μοίρα Πυροβολικού και ένιωθε πολλά μέσα στο κωλόκρυο. Βρίσκω σημειώσεις από τότε, στα χαρτιά μέσα στα καρέλια.

 Κάνεις παρέα στο φαΐ σου;

 Από που μπαίνουν τα μεροκάματα; 

  
 - Οι νεκρόφιλοι πρέπει να ξενερώνουν την Ανάσταση. 
 - Φτηνό και ηλίθιο.
 - Αξίζει όμως για κάνα τέταρτο, ρίξε μια ματιά γύρω σου.
    Μέχρι να κοιτάξει, έχω φύγει.


 Ο ουρανός στους ώμους της / ο κώλος της ένα με το σύμπαν και το πάτωμα. 


 Γκρίνια θα πει διάρκεια, συντήρηση, λίγος μύθος και χρέος μαζί.


 Ο Κ. μου είπε ότι σε περίπτωση πολέμου, θα φύγει εξωτερικό. Όχι, κάπου τριτοκοσμικά, αλλά στην Γαλλία. Μου είπε ένα συγκεκριμένο μέρος και με ρώτησε αν θέλω να πάω μαζί του. Δεν ξέρω γαλλικά, ούτε αυτός. Του λέω ότι ο Ζ. είπε ότι δεν υπάρχει κόλαση, υπάρχει η Γαλλία. Γέλασε και κατεβήκαμε στην αναφορά.

 Στο τηλέφωνο'

 Όχι δεν θα γίνει πραξικόπημα. . . Ναι, στο πυροβολίκο. . . Δεν ξέρω. . . Μάλλον είναι καλύτερα. . . Πάντα είναι καλύτερα. . . Έχει να μου τηλεφωνήσει από τότε που παντρεύτηκε εκείνον τον ηλίθιο με το σπασμένο χέρι. . . Ναι, εγώ ήμουν πιο ηλίθιος. . . Σε όλα το κερδίζω το σίχαμα. . . Ο Κίτρινος Καρχαρίας; Θα τον ακούσω όταν βγω. . . Όχι δεν ορκίστηκα. . . Τι; . . . Ναι, πολεμάνε και οι αόρκιστοι. . . Πεθαίνουν κιόλας. . . Φασαρίες; Λίγες. . . Οι Κρητικοί τσακώνονται όλη μέρα μεταξύ τους και μετά ενωμένοι μαλώνουν με την υπόλοιπη Ελλάδα. . .  Ναι, υπάρχει οργάνωση σε αυτά. . .

αράδα

τα καλύτερα σου αστεία
ήταν αυτά τα χαζοθλιμμένα
που δεν είχαν στόχο
μόνο σκοπό σκόρπιο
μοιρασμένο στους ίσκιους
και στα δάχτυλα
στις παρεξηγήσεις
και στο αίμα τους
που ευχόμαστε.

7/6/2012

Νεκροκαβαλίκεμα

  Ο παππούς μετράει τις δραχμές του / ΄΄Ποτέ δεν ξέρεις. . .΄΄ / ποτέ δεν ήξερα, όλα μπροστά μου σκάσανε / έτσι απλοποιημένα / ανάγκη, δικαιώματα και κόψιμο / και ο παππούς συνεχίζει / ΄΄ Τα βουνά είναι πιο κοντά από ότι νομίζουμε. . .΄΄.

  Τα όρια της πλάκας / η τιμή του μαρμάρου,το δεξί χέρι ή το αριστερό βυζί / στο σημείο της αίτησης που ζητάνε δυο λόγους για την καταβολή του επιδόματος, κόλλησε μια φωτογραφία με τα αρχίδια του / η λογοτεχνία κάθε δευτερόλεπτο καλύτερη από πριν / το αντίδωρο κομμένο σε εφτά μερίδες, να βγεί η βδομάδα σαν θαύμα / μου χτυπάει την πόρτα, με κοιτάει σαν μαλάκα και μου λεει με ένρινη, σπασμένη φωνή - Η τροφική δηλητηρίαση είναι τεκμήριο / δεν έχω τι να απαντήσω, η αριστερή μου πλευρά έχει μουδιάσει μα η μαλακία που μας δέρνει, τώρα αναλαμβάνει φυσιοθεραπείες.

245 ή αντεπίθεση

  Π.Π.Σ.

 Τα βράδια οι ασθενείς φοράνε τα σεντόνια τους και γίνονται φαντάσματα ή Συγκλητικοί χαραμοφάηδες χορτάτοι, παίζουν υπέρ-ατού με τους φακέλους ασθενείας, απειλούν τις νοσοκόμες με αϋπνία και εκβιάζουν την προϊσταμένη χοντρά, βάζουν φωτιά στο ακτινολογικό, ντύνονται γιατροί και πριν κατεβούν σε απεργία με αιτήματα δυο χιλιάδων χρόνων, μοιράζουν βραβεία μεταξύ τους. Στα επισκεπτήρια πάνε σε άλλους θαλάμους και κρύβονται ενώ οι τραπεζοκόμοι δεν θα μάθουν ποτέ τι απέγιναν οι δίσκοι που σερβίρισαν.

για τα 20

Σαράντα χρόνια δίκασαν τον Χάρο 

πλάι στην απάτη που την 

πήρανε φαντάρο.

Τα χέρια μου ακόμα τρέμουνε,

δεν χαϊδεύουν, ξεσκονίζουν

θυμούνται, κοροϊδεύουν εκεί

που κάηκαν.

Έχω μάχες πολλές και ρυθμούς

μισούς / μια γυναίκα από το '10

στην καρδιά 

και στον σβέρκο μου.

Ανάποδη ή Το τρίτο άκρο

ο Σήφης, το τρομερό παιδί

και ο κομπλεξικός με το κολοβό μουστάκι

κάπου στο υπερπέραν 

λένε ανέκδοτα / και γελάνε γελάνε γελάνε / μαζί μας /  o επιληπτικός Κουμαρτζής βήχει πάνω στον πάμπλουτο Χριστιανό ενώ οι δοσάδες  κοπανούν την πόρτα του /  πολλοί αλκοολικοί και λίγος αλκοολικός - οι μη καπνιστές πεθαίνουν - 

καβαλάς τον Κίτρινο Καρχαρία στην Τσιμισκή, ο Τσίβο ήταν στην Χαλκιδική, πριν την κάψει ο Θεός, προλετάριος θερινός όπως ο Γάζας πριν δυο χρόνια στην Λεπτοκαρυά για 8,60 το μήνα, η Debbie Tourbo, Bungee jumping  κάνει στο Καιάδα, όπως άλλοι parkour στον Γολγοθά και ανεβαίνει πιο δυνατή, παράξενες λέξεις στην σειρά σαν ομολογία, σαν ευχή, σαν λογαριασμός, εκατό πακέτα καρέλια χρυσά ίσον δεκαπεντέμιση πουτάνες  ή καρκίνος χρυσός  - η Ζακλίν λαθρομετανάστρια στην ηβική χώρα της συζύγου της με μια μεγάλη συλλογή βοηθημάτων, μια αγγελία -΄΄ΗΛΙΘΙΑ ΖΗΤΑΕΙ ΠΑΡΤΕΝΕΡ ΓΙΑ ΝΤΟΥΕΤΟ΄΄ -  ο κύριος από πάνω δεν μπορεί να ξαπλώσει ανάσκελα με ένα μαχαίρι στην πλάτη, η σύντροφος του όμως μαγειρεύει ωραία και κλαίει κάπου είκοσι λεπτά κάθε μέρα.

. . . . .

άπειρες απόπειρες απόψε

και τα κοινόχρηστα τα αστεία

πάρα πολλά  για ένα μόνο σώμα

. . . . .

   Τρέχανε να σωθούν, να πάνε διακοπές, να ρημάξουν αλλού και άλλους - ΄΄ΚΑΙ ΑΝ ΓΑΜΙΟΝΤΟΥΣΑΝ ΣΤΙΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ / ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ;΄΄ -  και ρωτούσαν αν έχω ώρα, πήγαινα να πω κάτι όμορφο και ο Τσ. μου έλεγε ΄΄Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΛΑΝΗ΄΄ κι εγώ γελούσα και του είπα ότι αν υπάρχουν φράγκα στην μέση είναι Πλεκτάνη - 
φτιάξανε ιστορίες για να παίξουνε και να ζήσουν
πετούσαν τα ψυχοφάρμακα που περίσσευαν από τις εγχειρίσεις όπως το καλαμπόκι στις κότες
και ένας τα έριχνε στην γλάστρα του να δυναμώσει το φυτό / 
φυτό x2 /
βρήκανε έναν άνθρωπο να μην πιάνει πολύ χώρο και να καταπίνει πάρα πολύ από τον αέρα τους, κάνανε παιδιά για εκείνο το ποτήρι νερό μετά 
χόρευαν λες και δεν θα πεθάνουν, τραγουδούσαν λες και τους πλήρωναν για αυτό,
δεν ζητιάνευαν, δεν γκρινιάζαν, δεν άλλαζαν χρώμα, δεν έριχναν πάνω τους λευκές σημαίες
δεν βουτούσαν στα βαθιά, δεν ελπίζανε αν δεν ήταν σίγουροι, δεν παρανομούσαν αν όλοι δεν συμφωνούσαν, δεν είχαν να φάνε και έτσι τρωγόντουσαν μεταξύ τους - όλοι τους υιοθετημένοι με τα πιστοποιητικά στους φρονιμίτες στα καλλιστεία επιβίωσης.

hOoplA

  

  Και άλλες μάχες. Είμαστε όλοι προπολεμικοί αλλά δεν το ξέρουμε. Συνήθως όταν δεν ξέρουμε κάτι και μιλάμε για αυτό, έχουμε δίκιο. Δίκιο που δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει. Δίκιο που κανείς δεν θέλει να το πάρει - άχρηστο δίκιο σε στιλ ΄΄δεν έχουμε και λέμε΄΄.

. . .

  Ο ευνουχισμένος, την τρελή πια δεν την φοβάται.

. . .

Σαμπάνια.

Ρετσίνα με σόδα, δηλαδή. 

Μου λες, ΄΄Σβήσε τα φώτα, ρε.΄΄.

Σου λέω ότι είναι ο ήλιος.

Επιμένεις.

Τον σβήνω.

Κερδίζεις χωρίς να χάσει κανείς.

. . .

  Κάποτε θα γίνουμε ανέκδοτο ή αρχαίοι. Στα περισσεύματα ξεχωριστοί και στριμωγμένοι. Θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάνε. Κι ανάποδα. Κρεμασμένοι.

3

  

   Αφήνει τα ρούχα του στην καρέκλα δίπλα στον καθρέφτη. Μπαίνει κάτω από τα σκεπάσματα. Πονάει; Όχι, λίγο μουδιασμένος είναι από το ξενύχτι. Μουδιάζει στα σημεία που τον καίνε και ηρεμεί. Λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος, σκέφτεται το βράδυ που πέρασε και αφήνει ένα γελάκι.

- Ε, τον πούστη.

. . .

   Θλιβερό. Ούτε τρεις άνθρωποι δεν τρέξανε όμως εκατό μούτζωσαν. Γκριμάτσες στα ντουβάρια / αγγαρεία χωρίς ρούχα / συγνώμες και ευχαριστώ / λέξεις να έχεις να πιστέψεις / όπως στις ανακρίσεις και στις συνεντεύξεις. 

. . .

  Γράφει μια επιστολή που ουρλιάζει και στο υστερόγραφο γελά φαρμακωμένος / μετά καμιά ώρα ακούγεται ο πυροβολισμός / κάποιοι αργόσχολοι είδανε την πράξη αυτή σαν την καλύτερη - πιο συνεπή - μελοποίηση κειμένου που έγινε ποτέ / είχανε τον χρόνο που δεν είχε εκείνος, για αυτό.

  

Καραμέλες

Στην Γ.Δ.

Σημαδεύει τώρα ο στόχος
και τα σπασμένα
έρχονται με φόρα
να πληρωθούν
και να πληρώσουν.

. . .

Καθάρματα ανασταίνονται. Πάλι.

. . .

Όλοι εν δυνάμει 

 όλοι σε μια στιγμή βετεράνοι. 

. . .

Οι τύχες και η γκαντεμιά μας 

στα χέρια σας.

. . .

Ο τύπος που απαντάει στις ρητορικές ερωτήσεις

φτύνοντας βότσαλα ή κάνα σάπιο δόντι.

. . .

Νάρκες που βαρέθηκαν να περιμένουν

 στο μυαλό σου με τα σύνορα. 

. . .

Μια έκρηξη κάπου τρία εκατομμύρια έτη Δ.Ε.Η. μακριά 

δεν θα σας πείσει.

. . .

Μελωδίες πελατών.

. . .

Την ημέρα που τα τέρατα έγιναν ιερά

και η Νομική, επιστήμη.