Σε μια κλινική κοντά στις δημόσιες υπηρεσίες και τα μπουρδέλα στο Βαρδάρη. Εκεί πάνε τους γέρους και τις γριές που δεν έχουν πολύ χρόνο να γκρινιάξουν, για τελειώσουν πιο ήσυχα. Εκεί πήγαμε και τον παππού τρεις βδομάδες πριν ο καρκίνος τον φάει ολόκληρο. Στο θάλαμο του ήταν άλλοι δυο. Ένας παλιός του γείτονας που είχε πάθει εγκεφαλικό και έκανε εκεί φυσιοθεραπείες για ανανήψει. Ο άλλος ήταν ο μυστήριος. Κάθε πρωί ξυριζόταν, ντυνόταν και έβγαινε έξω για να πάρει εφημερίδα και να κάνει την βόλτα του. Το μεσημέρι γύριζε την ώρα του φαγητού, έβαζε τις πιτζάμες του και ξάπλωνε. Δεν φαινόταν να έχει κάτι. Ρώτησα τον πατέρα γιατί είναι εδώ.
- Δεν έχει τίποτα. Μόνο καλά παιδιά έχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου