΄΄Ένα χειμωνιάτικο δειλινό του 1921, μαζί με λίγους άρρωστους στρατιώτες ( σ.σ. ανάμεσα στους οποίους και ο Καρυωτάκης) και το δεκανέα του λόχου που μας συνόδευε, μπήκα σ΄ ένα στρατιωτικό νοσοκομείο των Αθηνών ( σ.σ. αρχίατρος ήταν ο συγγραφέας του Ζητιάνου Ανδρέας Καρκαβίτσας) για θεραπεία. Κάθησα ζαλισμένος σ΄ ένα ξύλινο πάγκο, μαζί με τους άλλους που περίμεναν την σειρά τους και κοιτούσα πότε το λίγο,σταχτερό φως που έμπαινε από τα τζάμια, πότε τους συναδέλφους που έλεγαν τα στοιχεία τους στο γραφέα του νοσοκομείου ή καθόντουσαν στην καρέκλα του κουρέα. Όλα χειροτέρευαν την ψυχική μου διάθεση. Σε μια στιγμή το βλέμμα μου έπεσε σε ένα ωχρό, μικρόσωμο φαντάρο δίπλα μου, που διάβαζε σα να μην αισθανόταν τίποτε από το περιβάλλον. Ήταν τέτοια η έκφραση του καθώς έσκυβε σ΄ ένα μικρό βιβλίο, εκδόσεως Λειψίας θαρρώ, που απομάκρυνε κάθε υπόνοια σκηνοθετημένης επιδείξεως πνευματικού ύφους. Μάτια ζωηρά με κάποια παιδική έκφραση και με τις σκιές τις επίμονης μελαγχολίας. Πρόσεξα το βιβλίο.Μες στο λίγο φως διέκρινα τον τίτλο στο επάνω μέρος των σελίδων. Ήταν ο Γουλιέλμος Τέλλος του Σίλλερ στο πρωτότυπο. Ένας νέος φαντάρος που διάβαζε στίχους του μεγάλου ποιητή μέσα στο αδιάφορο εκείνο περιβάλλον ήταν για μένα μια παρήγορη παρουσία(...)΄΄

Γ.Σταυρόπουλος 

παρμένο από το βιβλίο του Στέλιου Γεράνη, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ - Χωρίς Αυθαιρεσίες και παραμορφώσεις

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΟΚΟΛΗ