δίσεκτο

ρίξε και άλλο θάνατο / οι διασκεδαστές δεν βαριούνται ποτέ / και τι θα ήταν οι πρωταγωνιστές χωρίς κομπάρσους; / σκέτο από γιουβέτσι / αλλά το one man show είναι υπόθεση προσωπική / δεν χωράνε οι καλοί δεν χωράνε οι τρελοί - παραδόξως χωράνε οι χορτάτοι που κάνουνε κριτική - οι γέροι που παίζουν τάβλι με τον Χάρο - οι γυναίκες μπιμπελό που ροκανίζουν ράφια και ψυχές - και το τέλος του κόσμου ονομάζεται Αντιγόνη / μέσα στις παλάμες της έχει έναν τάφο / εκείνον που ο Κρέοντας - το πιο τραγικό πρόσωπο μετά τον Οιδίποδα - της είχε ετοιμάσει / εκείνη τον ανακαίνισε, τον έβγαλε στο εμπόριο και κονόμησε πολλά / αγόραζα όλα τα εισιτήρια για να δω το ίδιο έργο / κάποιος Κινηματογραφόφιλος ( ουφ....) τσιμπούσε τα μάγουλα του Χίτσκοκ να περάσει η ώρα και ο άλλος κερνούσε μπύρες τον Σενεγαλέζο Μικροπωλητή / κάποιος κέρδιζε την αθανασία και κάποιος μετρούσε θανάτους / ναι / ρίξε και άλλο θάνατο απόψε / θα νικήσουμε και μετά θα πάμε να κοιμηθούμε / όπως τα καλύτερα παιδιά / που γύρισαν στο σπίτι και δεν βρήκανε τίποτα.

ακόμα και η πιο φτηνή λάμπα βγάζει λίγο φως / το ξέχασες; / δεν με γελάς άλλο / γελάς και γελιέσαι μόνη σου / ξέρω ότι δεν ξεχνάς / έχεις καταπιεί μια γραμματική και ένα κατηγορητήριο κατά πάντων ανελέητο / γοητευτική / άσχημη / με τις ώρες σου / σαν βάρδια.


είδα και άλλους / βασάνιζαν το ταίρι τους για να μην τους εγκαταλείψει / φορούσαν το πιο φρικτό πρόσωπο πάνω τους και το ταίρι κολλούσε σαν χταπόδι - ένα θρίλερ υποκρισίας και ανάγκης. . . πολλές φορές κακότεχνο / σαν ειρωνεία απέναντι στην αλήθεια - πάντα χάνει και αυτοσαρκάζεται. . . πάντα της λείπουν κομμάτια και χορταίνει με τα ψίχουλα.


καιγόταν το στομάχι μου / το κεφάλι μου δεν το ένιωθα / ο έρωτας έμοιαζε με δωρεάν παράσταση του δρόμου / τα χέρια μου μπροστά σε ένα αόρατο πιάνο / μα είχα πάνω μου τις περισσότερες συγνώμες και πολλά ευχαριστώ - και μια εκκίνηση που πάντα αναβάλλεται.

ξέρω

ξέρεις