Λυσσάξανε  να θεραπεύσουν κάτι που δεν ήταν άρρωστο. Τους άκουγα όλη μέρα. . . Τσίριζαν σαν να ήταν δικός τους άνθρωπος. Θέλανε να τον σώσουν. Σιγά σιγά για να τους κάνει το χατήρι, άρχισε να αρρωσταίνει.  Με ρώτησε τι πρέπει να τους πει για να τον πιστέψουν. Είναι εύκολο να αρρωστήσεις. ΄΄Πες τους για τα έντερα σου. . . Θα τους πάρει λίγο καιρό μέχρι να δούνε ότι δεν έχεις τίποτα και θα χαίρονται ότι σε κάνανε καλά΄΄. Όμως τα έντερα του αρχίσανε να ματώνουν. Ούρλιαζε από τους πόνους. Να φάει δεν τολμούσε και αν έπινε λίγο νερό, έτρεχε στον καμπινέ και έχεζε αίμα. Μου τηλεφώνησε. Φώναζε  ΄΄ Δεν μπορούσες να προτείνεις ένα κρυολόγημα ρε μουνί;΄΄ 

Δεν πέθανε. Οι γιατροί είχανε κέφια και τον κάνανε καλά. Έχασε μόνο λίγα κιλά. Συνέχισε την ζωή του. Βρήκε μια αφράτη κοπέλα που δεν του μιλούσε αν δεν της μιλούσε εκείνος πρώτα. Απ΄ όσο  ξέρω δεν πρέπει να αρρώστησε ξανά. Ίσως περιμένει να του προτείνω κάτι καλύτερο. Πιο πρακτικό.