Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ






το τραπέζι ήταν ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. πάνω στην Βίβλο,είχες βάλει μια πιατέλα γεμάτη σάντουιτς με σαρδέλες και μπόλικη μουστάρδα. άνοιξες ένα παντοδύναμο σαμιώτικο που το πλαισίωναν μαύρες τσέχικες μπύρες και. . .

όχι,όχι...τέλος...τέλος.ας σέρνομαι, ας φυγοπονώ. . .και μην νευριάζετε...κάποιοι πρέπει να περισσεύουν, να είναι ο στόχος του κάθε δείκτη κάποιου καθαρού χεριού. αυτό.

Ντ.
ξέρεις ότι δεν θα σε στεναχωρούσα ποτέ
αλλά δυστυχώς δεν διαθέτω
τόσες εγγυήσεις πάνω μου


ας χαμογελάς,
κάπου θα πεθαίνει το κακό
όταν το κάνεις.


Λ.
να αγαπάς
και θα αγαπηθείς
όλα τα υπόλοιπα
παρενθέσεις
και απάτες,
νόμιμες, γραπτές


( ήσουν ένα όνειρο )

Τ.
πάντα
θα υπάρχουν

μέρη να σπείρεις

και η Μοναξιά σου
ας είναι εφήμερη.

Στ. + Ε.
αυτό
μάλλον γραμμένο

σε τοίχους

σαν διαμαρτυρία
ή
ειρωνεία
.

Π.
σπίτι αχούρι
να φιλοξενεί ρημάδηδες
και περίεργες μελωδίες
απο μπουκάλια φτηνά

ο ιδιοκτήτης μουμια


μα ο ενοικιαστής του
καρδιά παιδιού
λίγο αξύριστη


Α.
σταμάτα πια
να με σταματάς

σταμάτα να με κάνεις
να νιώθω
ότι κάτι
υπήρξα
και άσε τα ποτήρια
ελευθερά

ό,τι σκότωσαν σκότωσαν.

ΤσίΒο
θα ήταν πολλές οι σελίδες μας
και τα λόγια που θα καίγανε
κοπέλες αλλοπρόσαλλες ιερές
( σαν Βάκχες μεταφρασμένες από τον Χειμωνά
ή σελίδες χιλιάδες του Lovercraft )

με γαλαξίες να εκρήγνυνται
ανάμεσα στα σκέλια τους
και πολλά άλλα τυλιγμένα με φώτα νέον.

αν ήμασταν κάποιοι άλλοι

σωστοί μάλλον

κανονικοί δήθεν
με ένα μεροκάματο γερό

με λίγα λόγια αν δεν υπήρχαμε



μια τελευταία υπόκλιση; τα ποτά κερασμένα και την επομένη ούτε σάλιο. στις τσέπες; τίποτα στις τσέπες. αν έβρισκα το κουράγιο. . . ίσως να κάρφωνα πολλά κατά τον διάολο και να πήγαινα παραπέρα. ξέρεις... κάτω από κάνα ίσκιο ή μια μελωδία μπάσου σαξόφωνου. όχι, δεν θα φαίνεται θάνατος πουθενά. καμιά λήξη του Παιχνιδιού. τίποτα τίποτα. ας κρατήσετε ότι υπήρχε. να θυμάστε ότι δεν μπορεί σαν ποτάσα να σας κάψει το μυαλό. κρατήστε τα παραμύθια που είναι στους δρόμους, τους δρόμους που καθρεπτίζονται στον ουρανό. . . αηδίες, από αυτό εδώ το ψηφιακό τετράδιο δεν ήθελα ποτέ να διδάξω, να πω στο άλλο τι να κάνει, έστω και αν αυτό θα τον σκοτώσει. απέφευγα να βάζω βαριές λέξεις. πιο κατάλληλες ήταν οι λέξεις που είχα ακούσει από χίλια χείλια αδιάφορα και άλλα που να ζεματάνε. εκεί υπάρχει ο χρυσός ( το άχρηστο ψυχρό μέταλλο που όμως λάμπει και σε κάποια μέρη αξίζει παραπάνω από τον ελεύθερο σου χρόνο, παλιομπινέ ).


ελπίζω
( κάτι που παρατείνει το βάσανο ναι, ναι, τα έχεις πεί, παρακάτω )
να μείναν κάποιες εικόνες
στις καρδιές σας
να στράβωσαν κάποιες ευθείες γωνίες ψυχές

ελπίζω πολλά;

δεν γαμιέται. . .

ΣΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΠΑΙΔΕΣ


*το blog,ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ δεν αναστέλουν την λειτουργεία τους. απλώς σιωπούν.( εχει ξαναγίνει πολλές φορές, κατήντησε αηδία ρεεεε....). ΟΡΙΣΤΙΚΑ. το παιχνίδι έπεσε απο τα μέσα τελικά.
















Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

οργή απο αυτούς που δεν θα σας σκοτώσουν




   . . .ξεκινάμε νύχτα. Πρέπει να είναι νύχτα γιατι όλα της ανήκουν. Ακόμα και τα δώρα της που πήραν οι αχάριστοι. Ομως προχωράμε.
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΝΥΧΤΑ ΓΙΑΤΙ Η ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΠΟΤΕ, ΚΑΠΟΙΟ ΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ ΣΕ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΛΑΜΠΕΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΩΝ, ΣΕ ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΧΑΛΑΣΜΕΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΒΟΣΒΗΝΟΥΝ ΜΟΝΟΤΟΝΑ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΡΟΜΩΝ Δρόμων ανώμαλων σαν τις ορέξεις αυτών που μας γλυκοκοιτούν.όμως προχωράμε.θα διεκδικήσουμε απόψε πολλά΄ τις χαρές και την σιωπή όταν νιώθεται ένοχοι, την φωτιά που ανάβετε ασυνάισθητα στις καρδιές πετώντας ενα τσιγάρο και μια βαριά κουβέντα, από εκείνες που το πιστόλι σας είναι πάντα γεμάτο ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΧΩΡΑΝΕ ΑΡΓΟΣΒΗΝΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΤΣΙΓΑΡΑ ΠΟΥ ΑΦΕΘΗΚΑΝ ΑΝΑΜΜΕΝΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΤΑΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ΚΙ ΑΝΤΙΚΡΥΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΙΡΕΤΑΕΙ ΚΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ, ΤΟ ΠΑΤΑΜΕ, ΤΟ ΠΟΔΟΠΑΤΑΜΕ ΜΕ ΜΑΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΕΝΟ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΕΜΙΣΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΝΕΚΡΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ και πλάι στην αμμουδιά η θάλασσα Μολυσμένη από αντηλιακά και κάτουρα, να δροσίζει την ομορφιά σας,το τελευταίο μαλλόν καλοκαίρι. ο ήλιος και ο Θάνατος. δεν ταιριάζουν. Ο θάνατος είναι σκοτάδι, είναι σιωπή, είναι τέλος. ο ήλιος όπως λένε οι επιστήμονες και οι ποιητές δίνει ζωή' στους παγωτατζήδες και στους ψυκτικούς αλλά όχι στους θερμόπληκτους ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ Ο,ΤΙ ΤΗΝ ΠΛΗΓΩΣΕ ΒΑΘΙΑ, ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΗ ΜΑΣΤΙΓΩΝΑΝ ΑΛΥΠΗΤΑ ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΖΩΝΤΑΝΟ.. ΚΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ. ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΕΡΚΙΔΑ ΑΛΥΧΤΙΣΜΕΝΗ... να ξεδιπλώνει τα αντερά της, ότι απέμεινε απο την ψυχη της, - ότι δεν πρόλαβαν να κλέψουν οι νταβάδες και τα λεχάρια - τον πόνο της, και να νιώθουν όλοι μαζί δίκαιοι,δικαιωμένοι και καλοί, ΝΑΙ, η καλοσύνη του γδάρτη όταν χαιδεύει το τομάρι.


ΤσίΒο+Σκορδάς

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

tribute


ο πατέρας με κιρσούς στα πόδια να πολεμάει την πραγματικότητα και τον καπιταλισμό της με μια ειρωνεία, την μόνη του κληρονομιά που μου αφήνει κάθε μέρα - η μητέρα μου να πονάει και αυτή στα πόδια και να μ΄ αγαπά -


ο χαραμοφάης σας, σας αγαπά.... και ας μην τον κατηγορήσατε ποτέ.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

ειδυλλιακη,τρόπο τινα, Νύχτα.


έριξε όλες τις σφαίρες και δεν πέτυχε κανέναν τους ( δυο τρεις λάμπες και ένα παθητικό καπνιστή ). στο ξέφωτο επικρατούσαν οι ανώριμοι ενώ η ωριμότητα έβαζε μια ουρά αμαρτίες στα σκέλια της αλλά δεν μπορώ να ζήσω τώρα....έχω χάσει επεισόδια πολλά και τα άντερα μου φιογκάκι για το δωράκι σου. μια αόρατη δικτατορία των αντισμόκινγκ και χαμόγελα στην παραλία εναντίον μου. ο πιο αλκοολικός απο τους αλκοολικούς ίσως να πεί κάποιος που δεν με είδε ποτέ αλλά άκουσε φήμες απ΄ τις Καριόλες ημέρες. δεν διαβάζω Ελύτη, ούτε έχω διάθεση για ελυτισμούς, δεν διαβάζω Ginsberg, κατί δεν μου πάει καλά στην Πρεζοπαρέα Beat για Beat, και ας πήγανε το ΄58 να δούνε τον διάολο τον Celine... δεν διαβάζω Καζαντζάκη, προτιμώ τον Καζαντζίδη στο Αλλοτινές μου Εποχές.

( το πιο επικίνδυνο πλάσμα που έχω δει ήταν μια καλλίπυγος στέκα που είχε μέσα της μια κασέτα και αυτή έλεγε΄΄Θα ζήσεις; θα ζήσεις; θα ζήσεις;΄΄ και κουνούσε τα γοφιά της σαν μαούνα και μου έδειχνε το κρεβάτι)

με Δούρειο Ίππο την κιθάρα και την λάμψη του Ντίνου ίσως κατακτήσουμε την Νύχτα. Μπορεί να ξεράσει ο ουρανός τα αστέρια και καβατζώσουμε ολίγον φως. Ίσως και οι κοπέλες να μην κουβαλάνε τόσο σκοτάδι και τα λάστιχα από τα εσώρουχα τους να μην είναι τόσο σφιχτά.


ισορροπία
πάνω
σε σκοινί
τεντωμένο
και εσύ από κάτω
είτε να ανάβεις τις φωτιές
ή
είτε να γυαλίζεις τα καρφιά.

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Τρεις Σταγόνες Δηλητήριο




Τρεις σταγόνες δηλητήριο

να μου έριχνες απόψε στο πιοτό,
να το πιω και να γλιτώσω
να πεθάνω σούρα εδώ το πρωινό.

Να γλιτώσω από σένα
που υπέφερα πολλά
πριν να κάνω καμιά τρέλα
πριν με βάλεις σε μπελά.

Κάθε μέρα νέος πόνος
κάθε ώρα νέος αναστεναγμός
και τις νύχτες δεν κοιμάμαι
θα με φάει ο δικός σου ο καημός.

Κάτσε φρόνιμα παιδί μου
σκέψου λίγο σοβαρά
πριν να κάνω καμιά τρέλα
πριν με βάλεις σε μπελά.

Σωτηρία Μπέλλου

ξεροψημένο προλετάριο


τσαλαβουτόυσαν μές τους βάλτους την νύχτα. τραβούσαν για το εργοστάσιο πλάι στο ποτάμι. απ έξω είχε μια αλάνα γεμάτη τάφους - εργατικά ατυχήματα,αδελφάκι μου, χέρια-τοστάκια από την πρέσα, μαλλάκια ασπρισμένα από το χνούδι και τα νήματα και μάτια θολά από την σκόνη. μπήκαν μέσα σ ΄ αυτό το γαμημένο σφαγείο. δεν ήταν κάνεις. οι μηχανές όμως δουλεύανε ακόμα. τότε έσπασαν την κεντρική γεννήτρια. και έγινε ησυχία. έπρεπε να πεθάνουν όλοι, για να έχουμε λίγη ησυχία.



Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

απο τα μετόπισθεν



ψίθυρος

ντύσου κλόουν

να σωθείς
ντύσου νύχτα
να κρυφτείς

( βγάλε ρούχα
και ψυχή
βγάλε νότα
στην σιωπή )



Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010


η παντοδυναμία αυτών που γάμησαν πριν κανένα τέταρτο καταρρέει... οι αυτόματες πόρτες του νοσοκομείου έχουν ρυθμό - καλλίγραμμες, καλλίπυγες ένστολες νοσοκόμες, σαν να το έσκασαν από κάποιο θαύμα τυλιγμένο με γάζες, ονειρικές μούμιες με ένα ουίσκι στο χέρι. αλλά το νόημα το χάνεις όταν πλακώνουν οι λέξεις. παρανοικοί τύποι που ονομάσατε τα πράγματα, καργιόλες που δώσατε ονόματα στα ακατανόμαστα.... αλλά κάπως έπρεπε να γίνει η δουλειά. για να εξηγηθούμε. να σηκώσουμε τα μανίκια και να πλακωθούμε να ματώσουμε.

παράκληση πρώτη΄ κυρία Ιγγλέση Μαργέλου αν είναι δυνατόν μεταφράστε τον Αντισαρτρικό λίβελο του Celine.

παράκληση δεύτερη΄ να ανοίξει το blog της η Ταξιδιάρα Ψυχή.