Νίκος Νικολαΐδης

΄΄Μέσα στο ρετιρέ επικρατούσε η γνωστή ατμόσφαιρα των ευτυχισμένων αντιστασιακών ΄ Χασισάκι, Ντορς, Σουρρεαλίστικ Πίλλοου, πίπες με σινιέ αμπέχωνα, λεβεντομαλάκες με μούσι, γκόμενες ξέμπαρκες σε στιλ Τζόαν Μπαέζ-ταγάρι και κάτι βλήματα με ινδικά γελεκάκια, τίγκα στο κεντητό καθρεφτάκι. Ανάμεσα τους γλιστρούσαν ασπροντυμένα γκαρσόνια, κρατώντας δίσκους μ΄ όλα εκείνα τα κλασσικά σκατά, καναπεδάκια με μαραμένα μαρουλόφυλλα, κρύα τυροπιτάκια, κρύα λουκανικάκια τυλιγμένα με μπέικον και κρύα μπουτάκια κοτόπουλο με κατσαρό ασημόχαρτο στο ποδαράκι, όλα γαρνιρισμένα με Γκρέιτφουλ Ντεντ ( Greadful Dead ) σαλάτα και ντρέσινγκ απο το τραγούδι του Νεκρού Αδελφού και τέτοιος φραμπαλάς.

Η Λίνα πέταξε με μια αρχοντική κίνηση τη ζιμπελίνα της πάνω σ΄ ένα καναπέ και μετά πήγε σ΄ένα τραπέζι, έσπρωξε τα τασάκια στην άκρη, πήδηξε, κάθισε πάνω του και άρχισε να κουνάει τα πόδια της, χαζεύοντας το χρωματιστό αχταρμά.

- Πάω να βρώ κάτι να πιούμε, της ειπα.
Ούτε που μου απάντησε. Με είχε χεσμένο κανονικά.

Σύρθηκα στην σκεπαστή βεράντα του ρετιρέ, όπου αραχτοί γύρω απο ΄να τραπεζάκι με ούζα κάτι τραντίσιοναλ μαλάκες γρατζούνιζαν ένα μπουζουκάκι και γαμούσαν τον Καλδάρα και τον Τσιτσάνη.''

απο το βιβλίο Γουρούνια στον Άνεμο