Puzzle

ήταν ένα μυστήριο

όπως οι ευνούχοι κάνουν έρωτα και οι νεκροί ερωτεύονται / τα ζευγάρια και στα σκουπίδια τους σκοντάφτω / τσαλαβουτώντας ανάμεσα στην ευτυχία

και στην παρακάτω η απάτη΄

- Θα σου πω ένα από τα αστεία μου

και τότε εσύ θα σκεφτείς κάτι πραγματικά αστείο

και θα γελάσεις. Εντάξει ;

- Εντάξει.

. . . . . . .

έσκυψε και με χάιδεψε στο λαιμό

αλλά δεν ήταν χάδι,

απλά ήθελε να δει αν ζω.

μετά έφυγε.

. . . . . . .

ποτά ακριβά, ζάχαρη και πετρέλαιο, γυναίκες, ευχές και ανάθεμα, και ο φωτισμός ηλιοβασίλεμα με μουσική υπόκρουση λυπητέρη.στο βάθος του μαγαζιού κάποια υψώνει το ποτήρι και με σημαδεύει.

. . . . . . .

ναι...είναι αυτή η πόλη.Θα ριζώσω εδώ. Δέντρο με ξινούς καρπούς που πληρώνει την βροχή να το δροσίσει. . . . και οι ρίζες μου θα φτάσουν μέχρι τα διόδια να σε χαιρετίσουν.

. . . . . . .

χάπια χάπια χάπια και μετά happy end

( ευτυχισμένο, ναι, αλλά και πάλι τέλος είναι ).