Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

συστάσεις


Κύριος με το Κάπα κεφαλαίο....όπως Καριόλης


δεν ήταν επιβάτης στο Enola Gay
δεν δολοφόνησε τον Καρυωτάκη
δεν ήταν αυτός που πέταξε το τσιγάρο και λαμπάδιασε η Jeanne d'Arc
δεν ήταν εγκληματίας με ιδεολογία
ούτε είχε απόψεις όταν δεν υπήρχε σώμα να τριφτεί.
ήταν κρυμμένος πίσω από σιδερένια γραφεία και σημείωνε τις μέρες που φεύγαν.
ξεσκόνιζε τα χώματα από τα πτώματα / τα έβαζε στην σειρά και τα έστελνε στο καλό
το ημερολόγιο του ήταν γεμάτο με μέρες ευτυχισμένες
αλλά αυτές οι μέρες ήταν μόνο στο ημερολόγιο του
δεν ξεχώριζε το κακό από το δωρεάν
τα κέφια του και η συνείδηση του είχαν λιποταχτήσει
προς τα στήθια μιας τσιγγάνας Καθηγήτριας
τις νύχτες δεν υπήρχε
περίμενε
δεν ήλπιζε

ζούσε
και τα δάκρυα του
κάνανε γκέλ στα ρούχα του
και τινάζονταν στον ουρανό

τα γέλια του το ίδιο.

οι εφημερίδες είπαν ότι πέθανε
( ψόφησε γράψανε )
αλλά είχε αργήσει να ξυπνήσει.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

αρχή παράνοιας ή ομορφιάς


από τους υπονόμους ερχόταν σαν ηχώ το Fur Elize
...


λές;






Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

άνευ συγκεκριμένου συντροφικού νοήματος και πληρωμένης ερωμένης σημασίας


είναι νυχιά γάτας πάνω στην ιστορία σου
είναι θεός σε δημόσια υπηρεσία
είναι πίστη πατικωμένη σε βιβλίο
είναι αλήθεια ποινικά διωκόμενη και ηθικά αναστρέψιμη

δεν είναι ομορφιά που να αγγίζεται
δεν είναι αριθμός ούτε λέξη
δεν είναι γεύση ούτε θανάτου φύσημα με απόδειξη χάρτινη


είναι δράκος με προβολείς και ρόδες
είναι δάσος άδειο από δέντρα
είναι σπόρος που φυτρώνει μέσα σου και σε μαραίνει

δεν είναι οι άνθρωποι ούτε τα παιδιά τους
δεν είναι τα φεγγάρια που μας κατασκοπεύουν
δεν είναι τα σύνορα που μας εμποδίζουν


είναι αμαρτία για γέλια
είναι έγκλημα για λήθη
είναι τραγούδι στα χείλη
είναι ο εχθρός που μοιραστήκαμε την πλάνη
και απλώς ξεχωρίσαμε στα λόγια και στα χρώματα
αλλά το νόημα ήταν το ίδιο
όταν και άμα
υπήρχε.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Cult




ακούγοντας
το
σαξόφωνο
του
ήρθε
φάτσα
φόρα
το
στήθος
της
Leslie
Easterbrooke







Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Puzzle

ήταν ένα μυστήριο
όπως οι ευνούχοι κάνουν έρωτα και οι νεκροί ερωτεύονται / τα ζευγάρια και στα σκουπίδια τους σκοντάφτω / τσαλαβουτώντας ανάμεσα στην ευτυχία
και στην παρακάτω η απάτη΄
- Θα σου πω ένα από τα αστεία μου
και τότε εσύ θα σκεφτείς κάτι πραγματικά αστείο
και θα γελάσεις. Εντάξει ;
- Εντάξει.
. . . . . . .
έσκυψε και με χάιδεψε στο λαιμό
αλλά δεν ήταν χάδι,
απλά ήθελε να δει αν ζω.
μετά έφυγε.
. . . . . . .
ποτά ακριβά, ζάχαρη και πετρέλαιο, γυναίκες, ευχές και ανάθεμα, και ο φωτισμός ηλιοβασίλεμα με μουσική υπόκρουση λυπητέρη.στο βάθος του μαγαζιού κάποια υψώνει το ποτήρι και με σημαδεύει.
. . . . . . .
ναι...είναι αυτή η πόλη.Θα ριζώσω εδώ. Δέντρο με ξινούς καρπούς που πληρώνει την βροχή να το δροσίσει. . . . και οι ρίζες μου θα φτάσουν μέχρι τα διόδια να σε χαιρετίσουν.
. . . . . . .
χάπια χάπια χάπια και μετά happy end
( ευτυχισμένο, ναι, αλλά και πάλι τέλος είναι ).

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Νίκος Νικολαΐδης



΄΄Μέσα στο ρετιρέ επικρατούσε η γνωστή ατμόσφαιρα των ευτυχισμένων αντιστασιακών ΄ Χασισάκι, Ντορς, Σουρρεαλίστικ Πίλλοου, πίπες με σινιέ αμπέχωνα, λεβεντομαλάκες με μούσι, γκόμενες ξέμπαρκες σε στιλ Τζόαν Μπαέζ-ταγάρι και κάτι βλήματα με ινδικά γελεκάκια, τίγκα στο κεντητό καθρεφτάκι. Ανάμεσα τους γλιστρούσαν ασπροντυμένα γκαρσόνια, κρατώντας δίσκους μ΄ όλα εκείνα τα κλασσικά σκατά, καναπεδάκια με μαραμένα μαρουλόφυλλα, κρύα τυροπιτάκια, κρύα λουκανικάκια τυλιγμένα με μπέικον και κρύα μπουτάκια κοτόπουλο με κατσαρό ασημόχαρτο στο ποδαράκι, όλα γαρνιρισμένα με Γκρέιτφουλ Ντεντ ( Greadful Dead ) σαλάτα και ντρέσινγκ απο το τραγούδι του Νεκρού Αδελφού και τέτοιος φραμπαλάς.
Η Λίνα πέταξε με μια αρχοντική κίνηση τη ζιμπελίνα της πάνω σ΄ ένα καναπέ και μετά πήγε σ΄ένα τραπέζι, έσπρωξε τα τασάκια στην άκρη, πήδηξε, κάθισε πάνω του και άρχισε να κουνάει τα πόδια της, χαζεύοντας το χρωματιστό αχταρμά.
- Πάω να βρώ κάτι να πιούμε, της ειπα.
Ούτε που μου απάντησε. Με είχε χεσμένο κανονικά.
Σύρθηκα στην σκεπαστή βεράντα του ρετιρέ, όπου αραχτοί γύρω απο ΄να τραπεζάκι με ούζα κάτι τραντίσιοναλ μαλάκες γρατζούνιζαν ένα μπουζουκάκι και γαμούσαν τον Καλδάρα και τον Τσιτσάνη.''


απο το βιβλίο
Γουρούνια στον Άνεμο

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

συμπαθητική η συμπάθεια για τον Διάολο και . . .

βάλαμε μια κοπέλα να το τραγουδήσει / εκείνη που με τα δόντια σου έκοψες τα τιραντάκια της / και η βότκα ήταν από μόνη της μια ιδεολογία / ο φωτισμός ήταν λιτός / γιατί δεν πληρώσαμε το ρεύμα / και ένας νεκρός με χαρτιά από το κόμμα αγωνιζόταν ψυχή και σώματι να μας την σπάσει.

τα παράθυρα ήταν ανοιχτά / αλλά τα έκλεισες μη φύγει κανείς και πετάξει.


μετά σιωπή και μελαγχολία μέχρι που πετάχτηκε ένας και είπε: Ο ΘΕΟΣ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΓΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ Ennio Morricone ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ John Carpenter ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΟΨΙΑΣΤΗΚΕ ΤΙΠΟΤΑ.

μετά από αυτές τις δηλώσεις όλα πήγαν περίπου καλά.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Χρόνος

στον Νίκο Β.
ένας χαζός
με την συγνώμη στο πετσί του
εύχεται να ζήσει
πριν τον γδάρουν
ένας θεός
με λουλούδια στα μάτια
παρακαλεί να πεθάνει
πριν του φτιάξουν προτομή
και οι δυο μαζί
φτιάχνουν το χρόνο.

45Α - Επιστροφή

1.
ταξική συνείδηση
- ότι και να έγινε, εγώ δεν ξεπουλήθηκα ποτέ.

- λες και ήθελε κανείς να σ΄ αγοράσει. . .

2.

μαρτυρολόγιο

καλύτερα οι μέρες να ήταν στιγμές.

3.

παιδικό


Γύρω Γύρω όλοι
Βαράτε τον Καριόλη. . .