ΣΗΜΕΙΩΣΗ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ 2007,ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΠΡΕΒΕΖΑ

ΔΕΝ ΠΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΤΙΠΟΤΑ.ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ.....

ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΙΧΝΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
ΣΕΒΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΠΟΙΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ,ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΙΧΝΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΑΠΟ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΠΙΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΤΙΠΟΤΑ.ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ.....

ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ
ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ
ΕΣΚΥΨΑ ΚΑΙ ΦΙΛΗΣΑ ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΚΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΣΟΥ
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΟΙΚΤΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
ΤΟΝ ΟΙΚΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΞΕΣ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΝΥΠΟΦΟΡΑ,ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ.......

-----------------------------------------
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ.ΔΕΝ ΠΡΟΣΜΕΝΩ ΚΑΤΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ.
ΟΥΤΕ ΚΛΑΙΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΧΑΘΕΙ.

ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ.