βόλτα με κάδρα στη πλάτη

- Πονάς;
- Ναι.
- Μπορώ να κάνω κάτι;
- Χα. . . Ούτε και όταν δεν πονούσα δεν μπορούσες. 
- Θυμάμαι.


  Τώρα με την ανέργια μπαίνω τζαμπαντάν σε όποιο λεωφορείο θέλω, με τα χαρτιά στο δόντια και μια τσάντα γεμάτη βιβλία και μπύρες. Από το Χορτιάτη στη Μηχανιώνα, από τα Ελευθέρια μέχρι το Γεντί Κουλέ. Μια στάση στην Βαλσαμή, να δω την καλή καρδιά τον Σαββίδη και να με πει, να με φωτογραφίσει ένω δεν ποζάρω αλλά ενώ προσπαθώ να ποζάρω - ΄΄ντεκόρ ανισσόρροπο΄΄ και ατσούμπαλο. Βγαίνουν καλύτερες έτσι, λέει. Σιάχνει ιστορίες και τραγούδια, τα γαμάει τα 4/4 απ΄ όλες τις μπάντες. Τον είδα μια φορά να βουτάει μια ηλεκτρική κιθάρα και να πλέκει.  Η μουσική έβγαινε από μέσα του και απλωνόταν παντού. Άγγελος με ένα ανεμιστήρα δεμένο στην πλάτη.


- Θέλεις λίγο νερό;
- Μπύρα δεν έχει;
- Δεν κάνει.
- Και πότε έκανε;


   Για μια καλύτερη ζωή. Φύγανε κάμποσοι και μου στέλνουνε ανταποκρίσεις από Βαρκελώνη, Βουδαπέστη, Γλασκόβη και προσκλήσεις να πάω να τους δω. Ίσως πάρω ένα λεωφορείο και τσούκου τσούκου δια της ανεργίας να τους φτάσω. Αλλά έχει πλάκα όταν επιστρέφουν για διακοπές. Φέρνουν πεσκέσια ωραία. Αλλαντικά πικάντικα και γλυκά περίεργα που δεν ήρθαν ακόμα εδώ αλλά η ξαμολημένη αγορά θα το φροντίσει κι αυτό. Τους βλέπω αλλαγμένους, πιο ήρεμους. Μια καλή δουλειά και στο πλάι κάποια αγάπη. Όταν τελειώνουν οι διακοπές του και φεύγουν πάλι, βγάζουν μια μαύρη πέτρα και την πετάνε πίσω τους. Η πέτρα δεν πέφτει κάτω αλλά βρίσκει εμένα στο κεφάλι. Φωνάζω, βρίζω, χαιρετάω και έτσι δεν με ξεχνάνε. Αν με ρωτήσει κανείς τι κάνω. . . Μαύρες πέτρες μαζεύω. . . Με το κεφάλι.


- Αν μπορώ να κουβαλάω εμένα, μπορώ να κουβαλήσω τα πάντα, το ακούς ρημάδι; Κι ας έχασα την χαμάλικα μου.


  Στην Αντιγονιδών, περιμένουμε με τον Βότση το τελευταίο 21 για Εύοσμο. Νιώθω ασφάλεια όταν γυρίζω μαζί του πίσω στα Ελευθέρια, για ξέρω ότι έχω δίπλα μου άνθρωπο από εκείνους που ο Σκύλος από την Σινώπη έψαχνε.
 Κουνάω τα χέρια μου ενώ μιλάω, βλέποντας ένα σκασμό συνωμοσίες. Ο Βότσης δεν συμφωνεί, ούτε διαφωνεί. Τα έχει ακούσει καμιά εκατοστή φορές. Που και που πετάει δυο τρεις λέξεις και εγώ τις πολλαπλασιάζω επί εκατό, διακόσια. Συνήθως καταλήγω στην Αθήνα, δυτικά κάπου, με χαμόγελο. Εκείνο το βράδυ όμως με πρόλαβε πριν το φινάλε ένας σουρωμένος πενηντάρης, δυο τρία μέτρα πιο πέρα από εμάς. Τραγουδούσε στον ψιλικατζή πίσω από την στάση το I want you, του Dylan.
- Είδες το Νόμπελ ; Κάθε χρόνο πρέπει να του το δίνουν του μπαγάσα με την καπελαδούρα.
 Ο Βότσης και πάλι δεν συμφωνεί ή διαφωνεί. Ακούει.
 Για αυτό και στο τελευταίο κεφάλαιο του Χορού των Καβουριών, τον βάζω να μαγειρεύει μια σαρακατσάνικη σπεσιαλιτέ, τσιγαριαστό, και να σερβίρει τον Σίμο. Από μηχανής θεός.

'Cause I can't get into it
Unless I get out of it
An' I gotta get out of it
Before I get into it
'Cause I never get into it
Unless I get out of it
An' I gotta be out of it
To get myself into it

F.Z.

- Το σκόρδο δεν διώχνει μόνο τα βαμπίρ και κατεβάζει την πίεση αλλά είναι και ένα εξαιρετικό αφροδισιακό. . . μου είπε ο Γκουρού της Βούλγαρη πριν σκεφτεί τι ασκήσεις αναπνοών χρειάζομαι.
- Δεν το ήξερα αυτό. Κάτι άλλο όμως να σε πω τώρα που το θυμήθηκα. Ένα καλοκαίρι, στην Ασπροβάλτα ο Σκορδάς ενώ έπινε τον καφέ του η μου είπε ότι ο κομμουνισμός είναι η καλύτερη ιδεολογία αλλά στα χαρτιά. Μπαίνουν όμως μετά οι άνθρωποι και άστα να παν στο διάολο. Κουφάλα παράγοντας ο άνθρωπος. Σκέψου το σαν ένα πολύ καλό σενάριο ταινίας που με το που ξεκινάνε τα γυρίσματα γαμιέται το σύμπαν. Κάπως έτσι μου τα είπε.
- Χμ. . . έκανε ο Γκουρού της Βούλγαρη, χάιδεψε το γένι του και μου έγραψε ασκήσεις αναπνοών δέκα λεπτών η κάθε μία.





 Το 18 ξεκινάει από τα Ελευθέρια και καταλήγει στο Γεντί Κουλέ. Όλη πιάτο και ζευγάρια και παρέες καθισμένο να κοζάρει την θέα. Κάποιοι λένε - Τι ωραία θέα. . . και χουφτώνουν με τρόπο διακριτικό την διπλανή τους. Εκείνη συμπληρώνει - Ναι ωραία θέα να μου πιάνεις τον κώλο, ε; και γελάνε και οι δυο. Πιο πέρα εγώ με τα βιβλία και τις μπύρες που σου είπα. Μπουλγκάκοφ, Σελίν, Ο καλός Στρατιώτης Σβέικ - λογοτεχνία που ξεκοιλιάζει την ανθρωπότητα στα γέλια. Γιατί το κάνει αυτό; Για να την προλάβει. Πριν η ανθρωπότητα ξεκοιλιαστεί μόνη της. Και χωρίς γέλια.










- Φυσούσε τόσο που ήταν σαν ένα όλοι μπανιστίρτζηδες του κόσμου να γιουχάρανε όλα το ζευγάρια
του κόσμου.








 Από το Γεντί Κουλέ κατρακυλάω μέχρι την Αρχαία Ρωμαϊκή αγορά. Εκεί είναι η αρχόντισσα του Ρεβυθιού. Δουλεύει το σατανικό κόλπο να σερβίρεις το ρεβίθι σε κεφτέ. Πατάτες με την φλούδα και μια βιτρίνα με σαλάτες. Αλλά και γλυκά. Κόσμος μπαινοβγαίνει συνέχεια και βοσκάει ρεβυθοκεφτέδες. Φαλάφελ, με διορθώνει. Αν καμιά φορά πέσει πολύ δουλειά, μπαίνω μέσα στην κουζίνα και βοηθάω λίγο. Ύστερα βγαίνω και πειράζω τους πελάτες. Έξι μήνες με έχει απλήρωτο η αδίσταχτη. . . Εκείνη χαμογελάει και εξηγεί στους πελάτες ότι είμαι ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά, συνεπώς δεν μπορεί να με πληρώσει. Οι πελάτες συμφωνούν μαζί της και τρώνε αυτό που παραγγείλανε. Μετά με κερνάει μια δυο τρεις τέσσερις μπύρες και εγώ την συνοδεύω μέχρι την στάση στην Αριστοτέλους.


- Χαμόγελο χωρίς γιατί.


 Ο Ντίνος ανοίγει ένα τετράδιο μέσα στην κουρσάρα του την ζωγραφιστή και μου λέει

- Σε τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα πρέπει να αλλάξω λάδια.
- Τρία πάνελα Αθήνα.
- Σωστά. Θέλεις την επόμενη φορά να σε πάρω μαζί μου;
- Όταν αλλάξεις τα λάδια.
- Ωραία.
- Θα έχω και έτοιμα δώρα να μοιράσουμε.
- Ωραία.
- Χαλάνδρι, Μπραχάμι, Πετράλωνα.
- Όπου θες.
- Μπορούμε να ξεκινήσουμε και βράδυ. Θα μιλάω συνέχεια για να μην κοιμηθείς. Θα το πιάσω από την Μάχη της Ζάμας που γεννήθηκα και θα το φτάσω στο τέταρτο όροφο στην Ιώνος Δραγούμη όπου πάνω σε τέσσερις μπαλέτες ο Κανακάρης συνθέτει ένα εκατομμύριο τραγούδια. Θα σου πώ για τον καφέ που μου έφτιαξε η Έλενα να συνέλθω όταν είχα πιει χαλασμένο ρούμι και έγινα σκατά. Για τις κωλόφατσες στο Καρπενήσι που είδανε δυο ανθρώπους χεράκι χεράκι να βολτάρουν και κοιτούσαν οι χερχελέδες με μισό μάτι. Για τον Βότση που σερβίρει τσιγαριαστό στον Σίμο και χωρίς το ξέρει του σώζει την ζωή. Για δίδυμες αδερφές που μπέρδεψαν και με έπεισαν - χωρίς να το θέλουν - πως είμαι μεθυσμένος - χωρίς να είμαι. Για τον Σκορδά που έμπαινε μες στο καφενείο να πιεί ένα δυο τρία τέσσερα κατοσταράκια ούζο και ένα αρχίδι του φώναζε με μίσος - Καλώς το κουμμούνι και ο Σκορδάς απαντούσε - Δεν γαμιέσαι ρε μαλάκα, αϊ σιχτιρ φασιστόμουτρο. Για την Ναζλού που δούλευε στα τούβλα. Για τον Εχθρό του ποιήτη και τον Σκαρίμπα. Για καριολίκι ιστορικό και εξακουληθητικό. Για χερχελέδες, αχκάκηδες, λαϊστερες και γιαβουκλούδες. Για τον Jordi Νεαπόλεως και ενίοτε Συκεών. Για τον Μουστάκα, την Dora στην Βούδα και τον υποθετικό τους γιό, τον Imre Moustaka. Για τον Κοζανίτη προβοκάτορα Γκοβεδαρο. Για την Αννούλα που οδηγάει καλύτερα από εσένα όταν με κατεβάζει στο κέντρο αλλά εσύ το πας καλύτερα όταν με γυρίζεις στο Κορδελιό. Για ένα κάρο πράματα που κουβάλησα χωρίς την χαμαλίκα και τα θυμάμαι όπως θέλω.
- Εντάξει. . .