Ξηροκρήνη.
- Αυτά τα μάρμαρα πρέπει να πάνε στον τρίτο όροφο. Αλλά μην ανησυχείτε, ασανσέρ δεν υπάρχει. Θα ξεμουδιάσατε λιγάκι και αν τα σπάσετε, θα γράψω το όνομα σας πάνω τους.
Μάρμαρο καλλιγραφία δηλαδή. Τα βλέπεις και στον Άι Δημήτρη, και αλλού.
Ανεβάζουμε με όση ψυχή μας άφησαν. Ευτυχώς η μέση δεν νιώθει τίποτα και οι ώμοι έχουν πατικωθεί, ιστορικά πια. Ο άλλος έχει εκατομμύρια και μας γαμάει το πακέτο - είναι βαριά, είναι ωραία τα τσιγάρα σας - και προσπαθεί να κόψει από παντού, να μας δώσει όσα λιγότερα μπορεί. Είμαστε - είναι βέβαιο, το ξέρει, έτσι πέφτει και κοιμάται κάθε βράδυ - φτιαγμένοι για αυτόν.
- Έτσι βγαίνουν τα εκατομμύρια ρε. . . Φτωχομπινεδιάρικα κόλπα και οικονομία.
- Οικονομολόγε μου. . .
Σκάει πάλι ο παραλής ο Τράκας, την ώρα που κάτσαμε να πάρουμε μια ανάσα - Σε πέντε λεφτά, ξεκινάτε, τελειώνει το διάλειμμα. . . Άντε. . . και μας δείχνει το ρολόι του.
- Στην Ρωσία, ρε, για κάτι τέτοια σφάξανε κάτι μουράκλες σαν και εσένα. . . πετάγεται αυτός που φεύγει σε μια βδομάδα για Γερμανία. Πιάνει και τα αρχίδια του, για να δώσει έμφαση.
- Α, ναι; Γιατί; - δείχνει ενδιαφέρον ο Τράκας.
- Πάνω από το κεφάλι τους, συνέχεια, να τους λένε - Σε πέντε, σε δέκα λεπτά. . . κοπανούσαν και ένα Άντε με βούρδουλα. . . Μέχρι που μια μέρα, είπανε Δεν γαμιέται και το ρολόι και το Άντε και ο βούρδουλας. . . Και τους πήρε όλους ο διάολος. . .
Ο Τράκας γέλασε. . . Και ήρθε η προκοπή μετά. . . είπε και πήγε προς την κουρσάρα του.
- Αλήθεια ρε; Έτσι έγινε τότε;
- Όχι, αλλά ένα πούστη - σαν αυτόν - δεν θα τον φάγανε έτσι;
Και ανεβάζουμε τα μάρμαρα - αυτό το μούδιασμα στο κεφάλι δεν υπάρχει πια.
Μόνο εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου