- Τι κάθεσαι και ασχολείσαι; Τι σκοτώνεσαι; Μπροστά τους να αρπάξεις φωτιά, χαμπάρι δεν θα πάρουν. . . Τρύπιο παντελόνι, τρύπιο στομάχι, λυμένα κορδόνια και. . .
- Από τις κάφτρες, όλα τα τρύπια.
- Και οι κάφροι; Κάφτρες, κάφροι, να οι ρουφιάνοι θα σκάσουν από κάπου. Στο κηδειόχαρτο, κάτω από το όνομα, τι να βάλουμε;
- Τομάρι. Απούλητο.
- Λες και το ζήτησε κανείς.
- Θα σφαχτούμε εδώ μέσα.
- Μην λερώσεις μόνο.
Η αοριστία πήγαινε σύννεφο.
Εκείνη η φωνή από τα μέσα, έλεγε ΄΄Δώσε κώλο στην οργή΄΄ και η άλλη απ΄ τα έξω, τίποτα. Χρεωμένοι, ένα τσούρμο, ανακατεμένοι. Μαζί. Τι ντουέτο. Στολισμένα με τα ξεκοιλιασμένα. Παίζαμε τα χαλασμένα φερέφωνα - Αν οι διαταγές έρθουν, χαρά μου, μισές, θα έχουμε μόνο τραυματίες; Εκείνος ο λεχρίτης που όταν σε θυμάται χαίρεται παραπάνω από μένα, που σέρνεται; Δεν μπορώ πια να κάνω τίποτα. Σουξέ η σιωπή σου. Με διασκεδάζει αλλά πρέπει να τα λέω εγώ όλα. Είχαμε περισσότερους νεκρούς φέτος; Ποιος νικάει; Τι συζητάνε για την παιδική ανεργία; Η διπολικούλα και η διαταραχούλα άρχισαν πάλι περιοδείες; Συνθήματα με αίμα της προόδου; Όχι δεν είναι δυστυχία, ούτε δημιουργία, ούτε κέρατα. Είμαστε εμείς, δίπλα δίπλα και δεν περιμένουμε τίποτα.
Εκείνη η φωνή από τα μέσα, έλεγε Φάε σκατά και ψόφα και η άλλη απ΄ τα απ΄ έξω, 8 και 80.
