Φ.

ο Πρίγκηπας με τα ασημένια μαλλιά και το σκουριασμένο δαχτυλίδι
μετράει τα δάχτυλα του, τις τρίχες, τα άστρα, τις ευκαιρίες

τίποτα δεν του περισσεύει 

η φωνή του βαθιά, μαρμάρινη σωστή για την αγάπη του όταν τραγουδά

 έχει κρεμάσει τους επίσημους από τον πολυέλαιο

και τους γυρίζει τους γυρίζει δροσιά στην Κόλαση να φέρει

Διαόλου λιβάνι καπνοί και χρώμα 

σώμα κρυμμένο πατικωμένο έτοιμο να σκεπάσει κάθε τι κουρασμένο κι αταξίδευτο

Σκοτωμένοι ξεχασμένοι όπως ανάβεις τσιγάρο 
ενώ το προηγούμενο ακόμα καίει 

αυτόχειρες πάντα βιαστικοί στο ραντεβού τους πάντα νωρίτερα

αφήνουν πίσω κενό και ψυχή 

δεν γεμίζει με λόγια και γραμμές

δεν φταίει δεν κερδίζει 

την σάρκα σκίζει να έχει πανί

και φεύγει.