για έναν παμπάλαιο λογαργιασμό. . . .

μια ζωή πλήρης νυχτών / ανεργίας η ζωή μου / και επειδή / πριν λίγες νύχτες / ήμουν στο τσάκ / να ησυχάσω / μια και καλή / θέλω να σου πώ ότι / ό,τι διάλεξες / μουρτζούφλης / και άσχετος σε ότι πήγαινε λίγο να αναπνεύσει πιο πέρα / από την μπόχα της βεβαιότητας σου / θα το πληρώσεις /( και ας μην υπάρχω στην αργόμισθη πραγματικότητα σου / σαν σκόνη / λέω / ότι / κάποιος νοικοκύρης απο εκείνους / που βλέπεις και προσεύχεσαι / κάποιος θέος που σου χάρισε την σκατοψυχιά σου / για να σε δοκιμάσει / εμένα δεν θα με φάει / αλλά όχι άλλος καήμος / μου τα λέει ο γιατρός) το κλάμα σου δεν το ακούω / δεν νιώθω / πιά / είμαι ανάπηρος και θυμάμαι.

για να τελειώνουμε

με τις μαλακίες

κάποτε, Φαύλο.